Həyat naminə (rəsm əsəri)
Həyat naminə — azərbaycanlı rəssam Toğrul Nərimanbəyovun 1965-ci ildə çəkdiyi rəsm əsəri.
| Həyat naminə | ||
|---|---|---|
| ||
| Rəssam | Toğrul Nərimanbəyov | |
| Tarixi | 1965 | |
| Materialı | Kətan, yağlı boya | |
Haqqında
[redaktə | mənbəni redaktə et]Azərbaycanlı rəssam Toğrul Nərimanbəyovun 1963-1965-ci[1] illərdə çəkdiyi müharibəyə qarşı, soyuq və sərt rəsm əsəri.[2] Şəkildə həbs düşərgəsindən uşağı çıxarmaq üçün öz bədənləri ilə tikanlı məftilləri qoparan əsirlər təsvir olunub. 1965-ci ildə bu rəsm əsəri Bakıda keçirilmiş "Sülhün keşiyində" respublika bədii incəsənət sərgisində nümayiş etdirilmişdir.[3]
Nərimanbəyov bu əsərində insanların xoşbəxtliyi üçün canından keçmək qətiyyətini özündə göstərən fədakar igidlik mövzusunu davam etdirir.[4] Həm də qeyd olunur ki həm tutumuna həm də rəsmin koloritinə görə alleqorik məzmun daşıyan bu əsər faşizm qurbanlarını da yad edir.[5]
Qriqoriy Anisimov yazır ki, rəsm əsərində həyəcanlı qəhrəmanlıq melodiyası səslənir. Və bu əsərdə Meksika monumentalistlərin təcrübəsi hiss olunur. Anisimov isə qeyd edir ki, bu rəsm əsərinin pafosu inqilabi romantikanın pafosudur.
Həmçinin bax
[redaktə | mənbəni redaktə et]İstinadlar
[redaktə | mənbəni redaktə et]- ↑ Nurəddin Həbibov, Cəmilə Novruzova. Изобразительное искусство Азербайджанской ССР. Moskva: Советский художник. 1978. 252.Orijinal mətn (rus.)
Нариманбеков Тогрул Фарманович
Родился в 1930 году в Баку. Живописец, театральный художник, монументалист. Народный художник Азербайджанской ССР, лауреат Государственной премии Азербайджанской ССР, лауреат премии Ленинского комсомола Азербайджана. В 1955 году окончил Литовский государственный художественный институт. Участник художественных выставок с 1952 года.
Персональные выставки: Баку, 1961, 1965, 1975; Москва, 1967, 1972; Вильнюс, 1972; Волгоград, 1973; Прага, 1965; Вроцлав, Варшава, Сопот, 1973; Львов, 1975.
Произведения: живопись — «Спуск с горных пастбищ» (1954), «Рыбаки Балтики» (1955), «Натюрморт. Гранаты» (1957), «Заря над Каспием» (1957), «За светлое будущее» (1959), «На Карадагском промысле» (1959), «Гранаты» (1959), «Счастье» (1961), «Портрет польской девушки» (1961), «Радость» (1963), «Старая чинара» (1964), «Во имя жизни» (1965), «Портрет художника С. Бахлулзаде» (1965), «В садах Геокчая» (1965), «Девичья башня» (1966), «Мугам» (1966) , «На эйлаге» (1966), «На полевом стане» (1967), «Семья художника Э. Рзакулиева» (1967), «Плодородие» (1970). - ↑ Огонёк jurnalı. . 1987. səh. 30.Orijinal mətn (rus.)
В 1963 году Нариманбеков пишет суровую антивоенную картину «Во имя жизни». Но эта работа — скорее дань времени, чем отражение сокровенного естества мастера. Более чем прямая символика, художнику присуще чувственное восприятие мира. Неуемная, бушующая внутренняя энергия Нариманбекова стремится вырваться наружу, водит его кистью и остаётся запечатленной на полотнах.
- ↑ Rasim Əfəndiyev. Toğrul Nərimanbəyov. Moskva: Советский художник. səh. 19.
- ↑ Журнал «Культура и жизнь». . 1970.Orijinal mətn (rus.)
Тему самоотверженного подвига, решимости отдать жизнь за счастье людей продолжает Нариманбеков в картине «Во имя жизни», в которой узники концлагеря разрывают своим телом колючую проволоку, чтобы вынести из лагеря ребёнка.
- ↑ Nurəddin Həbibov. Искусство Азербайджанской Советской Социалистической Республики. IX. Изобразительное искусство. B.V. Veymarn, L.S.Zinger. 1984. səh. 160.Orijinal mətn (rus.)
Аллегорична по решению сдержанная по колориту картина «Во имя жизни» (1965) — суровый реквием жертвам фашизма.
