XEYİR-ŞƏR
[ər.] сущ. хийир-шер, хийир-шийир (мехъер ва я яс, шадвал ва я гъам авай чка, мярекат); ** (öz) xeyir-şərini bilmək (anlamaq, qanmaq) (жуван, вичин) хийир-шийир чир хьун (жуваз вуч хийир, вуч зарар ятӀа чир хьун, гъавурда акьун, гьадаз килигна гьерекат авун); xeyrə-şərə yarayan хийир-шийирдик виже къведай (хийир-шийир крара инсанриз куьмекдай); xeyrə-şərə yaramayan хийир-шийирдик виже текъвер, хийир-шийирдик иштирак тийир, масабурун дердиниз шерик тежер (мес. кас).