1. Acı meyvəsi olan bir cins ağac; ağı ağacı.
[Xortdan:] Odabaşıdan xahiş etdim ki, zəqqum ağacını mənə göstərsin.
// Bu ağacın meyvəsi.
2. məc. Çox acı şey haqqında.
Heyif oldu yarın şirin söhbəti; Zəhərə, zəqquma, ağıya döndü.
Görürəm Muğanın, Milin havası; İndi acı deyil bir zəqqum kimi.
◊ Zəqqum! zəqqum yeyəsən! – qarğış, söyüş mənasında.
[Vəzir:] Zəhirmar, zəqqum, sən mənə elə xörək yediribsən ki, bir ay da yeməsəm acmanam.
Zəqqum kimi – zəhər kimi (çox acı).
Həyat bir zəqqum kimi; Görünürdü o xana.
[Xanpəri] heç nə deyə bilmədi, cavab verəcəyi sözlər zəqqum kimi boğazına yığılıb xirtdəyinə tıxandı.
Sifətindən (üzündən) zəqqum yağmaq – çox acıqlı, hirsli, qaşqabaqlı adam haqqında.
Gözünü kövşənə zilləyib həyatını torpağa bağlamış kəndlilərin sifətindən elə bil zəqqum yağır, zəhər ələnirdi.