ÇÖPÇÜ

is. Keçmişdə: uşağın boğazında qalmış sümük və s.-ni çıxarmaqla məşğul olan arahəkimi. Çöpçü uşağın boğazını və burnunu əlləşdirdi.
Sonra başını bulayıb acıqlı-acıqlı Vəli kişiyə dedi: – Uşağın boğazı sümüklə, kömürlə doludur. Ə.Vəliyev.

ÇÖP
ÇÖPÇÜLÜK

Значение слова в других словарях