1. əvəz. Özüm(üz)ə aid olan, özüm(üz)ə məxsus olan; mənimki, bizimki. Kitablar özümü(zü)nküdür.
2. İs.
mənasında adətən cəm şəklində: özüm(üz)ünkülər – mənə, bizə yaxın olan adamlar, yoldaşlarım(ız). Özümü(zü)nkülər gəldilər.
– [Südabənin anası:] Qonumqonşu dövrəmə yığışsın, gözümü özümüzünkülər bağlasınlar.