ÖZƏK

сущ. 1. рикӀ, къен, яр (кӀарасдин, ттаран ва мс. къен, юкь); 2. пун, чӀичӀ (буьвелдин, гъура квай хирен); özək bağlamaq кил. özəkləmək; 3. ячейка (са тешкилатдин асул кар алай гъвечӀи пай, группа); 4. кьачӀ (мес. келемдин).
ÖZCƏ
ÖZƏKLƏMƏK

Значение слова в других словарях