сущ. шалман (хилер яна, чкалар аладарна михьнавай яцӀу ва яргъи ттар, кӀарас).
is. rondin m ; bille f ; poutre f
i. 1. beam, log; 2. məc. tall long man
şalban bax tir I
tir
сущ. 1. бревно (ствол большого дерева, очищенный от веток и без верхушки). Şalban daşımaq возить бревно 2
is. Şaxı, budağı, üst qatı təmizlənmiş böyük ağacın gövdəsi; dirək. Şalbanın bir ucu sənin çiynindədir
şalban