ŞƏRMƏNDƏ
\[ər.\] прил. клас. регъуь жедай, регъуь; // регъуь жедай кар авур, хажалатлу; şərməndə etmək (qılmaq) регъуь авун, хажалат чӀугваз тун; şərməndə olmaq регъуь хьун, хажалат чӀугун, хажалатлу хьун.
f. 1) utanma, utancaqlıq; 2) utancaq bir iş görən; xəcalətli. Şərməndei-əyal arvad-uşağın yanında kasıblıqdan utanan; son dərəcə yoxsul
Tam oxu »прил. устар. 1. стеснительный, застенчивый 2. виноватый (выражающий сознание своей вины, проступка). Dostdan şərməndə виноватый перед другом; şərməndə
Tam oxu »sif. [ər.] klas. Utanan, utancaq. // Xəcalətli, üzüqara. Deyirlər ki, sabah gələcək yarım; Şərməndəyəm, artıb dərdü qubarım
Tam oxu »