1. Əyri hala düşmək. Dəmir əyildi. Məftil əyilib.
2. Təzyiq, ağırlıq altında aşağıya doğru meyil etmək; sallanmaq. Ağacın budaqları əyilib. – Ev köhnə evə oxşayır.
Çünki tirlərin çoxusu əyilibdir.
3. Belini əymək, aşağı qatlanmaq. Əyilib daşı yerdən qaldırdı.
– Südabə əyilib [anasının] alnından öpərək çəkilib getdi.
Əyilib yeri nə qədər diqqətlə yoxladımsa da, heç bir iz görmədim.
4. məc. Sitayiş etmək, səcdə etmək, baş əymək.
[Şeyx Sənan:] Gəlməz əldən əyilməmək… Əlbət; Səndə var çünki başqa ülviyyət.
Ey gənc! Səadəti bir xəyal bilmə; Nə olursa olsun, ancaq əyilmə!
[Leyla:] De ki, üz döndərib məhəbbətimdən; Ucuz şöhrətlərə əyilmərəm mən!
5. məc. İncimək, küsmək.
Nə deməkdir dost dostundan əyilmək?
6. Etina etmək, meyil göstərmək, fikir vermək.
Gözlərini bir kərə silməzdi el; Qəzetəyə, jurnala əyilməzdi el…
7. Batmağa doğru meyil etmək (Günəş haqqında).
Dağ başını qar alar; Gün əyilər, saralar; İgid ölər, ad qoyar; Müxənnətdən nə qalar? ().
O gün axşamüstü günəş üfüqə doğru əyilmiş, kölgələr uzanmağa başlamışdı.
Gün əyiləndən sonra sahənin üzərində dəstə-dəstə dolaşa uçuşurdu.
Şahmar evlərinə çatanda gün lap əyilmişdi.