ƏZGİN

sif. Əzinik, yorğun, halsız, taqətsiz.
Hər tərəfdə əzgin kəndlilər bəylərdən intiqam almağa başladılar. H.Nəzərli.
Qaraş özünü itirməyib diqqətlə baxsaydı, atasının yuxudan çox yorğun və əzgin (z.) qalxdığını görərdi. M.İbrahimov.

Синонимы

  • ƏZGİN əzgin bax yorğun, üzgün, süst
  • ƏZGİN yorğun — halsız — taqətsiz — süst
ƏZGİLLİK
ƏZGİN-ÜZGÜN

Значение слова в других словарях