ГЛАВА I
ж (мн. главы) 1. köhn. baş; 2. məc. təpə (dağda, qayada və s.); 3. başçı, rəis; böyük, rəhbər; 4. günbəz, qübbə, minarə; ◊ поставить во главу угла əsas (ən mühüm) hesab etmək; главу приклонить bax приклонить; во главе кого, чего başda, öndə, birinci yerdə; во главе с кем... rəhbərliyi altında, başçılığı ilə.
ГЛАВА II
ж fəsil (kitabda).
1. уст., см. голова. 2. кьил, кIукI (мес. дагъдин). 3. кьил; башчи (мес. са дестедин, идарадин). 4. кьил, пай (ктабдин, текстдин)
Tam oxu »I -ы; главы; ж. см. тж. во главе, во главе с, главка 1) только ед.; высок. = голова 1) Поникнуть главою. Негде главу преклонить. Глава старца. 2) м. и ж. чего Тот, кто возглавляет что-л., руководит че
Tam oxu »