прич. и прил. 1. arıqlamış, əldən düşmüş, üzülmüş; 2. yorulmuş, gücdən düşmüş (torpaq); 3. arıq, üzgün.
прич. и прил. 1. arıqlamış, əldən düşmüş, üzülmüş; 2. yorulmuş, gücdən düşmüş (torpaq); 3. arıq, üzgün.
-ая, -ое. см. тж. истощённость 1) дошедший до полного истощения 1) Истощённый человек, ребёнок, старик. Истощённый до крайности. Истощённый вид. И-ое лицо, тело. 2) Ставший неплодородным (о почве) И-ы
Tam oxu »