МАРАЛ

туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) кьетӀен гуьрчегвал ва йигинвал авай, нек хъвадай, миргерин жинсиникай тир еке гьайван: 2) куьч. гуьзел, гуьрчег дишегьли. Марал я дагъдин, Ранг я ви агьдин, Нур я чирагьдин, Чинни гуьзел, яр. Е. Э. Ярдин тариф. Акур, марал, а ви ж. амал Сабур хуьз жеч инсандивай. Аман, кая, инсаф ая, Мийир вуна зун чандивай. Х. Т. Селминаз. Хабар ава, марал, заз ви рикӀикай... С. Ярагъви ашукь Уьзден. За мани лагьана куьтягьдалди куь жейранар, мараларни акъатда. Н. И. Гьакимрин папар. 3) ( чӀехи гьарфуналди - М.) дишегьлидин хас тӀвар: Марал а, -а. Чна эхиримжи йисара чи журналда активвилелди иштарак ийизвай, адан подписка йисандавай йисуз артухарун патал къайгъударвал чӀугвазвай писателарни шаирар, алимарни журналистар тир Агьед Агьаеваз... Марал Базаевадиз... "Самур" журн., 2002, No 23

МАРАГЪЛУДАКАЗ
МАРВАР

Digər lüğətlərdə