сущ.; -уни, -уна; -ар, -ари, -ара 1) лит. халкьдин мецин гьикаятдин эсер. Махара дегь заманадин яшайиш гьихьтинди тиртӀа, гьам къалурнавайди хла, зегьметчи халкьдин яшайишдикайни, женгерикайни раханва. Н. А. Литературадин хрестоматия, 1966. И идарадин коллективди Къуба патан лезгийрин цӀудралди манияр, къаравилиярни хкетар, махарни дастанар, бубайрин мисаларни мискӀалар кӀватӀна ва КцӀар райондин газетдин чинриз акъудна. М. М. Лезги тӀвар алатӀа. И ктабда гьатнавай махар икьван чӀавалди чап тавунвай, амма халкьдин сивера авай, гьатта квезни ван хьайи эсерар я. Гь. Гашаров. Синоним: хкет. 2) гьакъикъатдив кьан тийизвай, гьакъикъатда авачир крар, агьвалатар; тапарар. Эй Сажидин, квез я и махар?! Къалура жув кӀвалахда. С. РикӀ дарих я. - Вуна зарафатар ийимир, Селим! - лагьана Вайдади. -Эгер кьаравулчидиз куьмек гун фикирнаватӀа, бегьем са ихтилат ая, ТахьайтӀа, жуван махар акъвазара!.. А.Р. Чинебан савкьват. Синоним: къундарма.
* мах ахъаюн гл., ни низ 1) сада масадав гафаралди фольклордин эсердин мана агакьарун. Дидеди мад ахьайзамач махар заз АцӀурдай рикӀ умудривни ажугъдив.., А. С. Дидедин кьисас. Ацукьдани ахьайиз Нубатнубат махар хуш? А. Ал. Экв халу 2) куьч. яб гузвайди дуьз фикирдилай алудун патал къундармаяр туькӀуьрун, абур ахъаюн. Гатуз жеда квев дамахар, Ахьайиз межлисра махар. С. С. Фекьияр.' Махар чаз ахъайзава женнетдин пишкешрикай. С. А. Зи хиялар.