НЕР

(-и, -а, -ар) 1. anat. burun; нерин burun -i \[-ı\]; нерин хел burun deşiyi, pərə, körük; нерин ванер qram. burun səsləri; 2. fırtıq, burundan axan selik; zılıq (məh.); нер авахьун (нер эвичӀун) fırtıq axmaq (burundan); * нерай аватун a) burnundan düşmək, tamamilə oxşamaq, eyni olmaq: лап нерай аватай хьтинди я elə bil burnundan düşüb; b) doğulmaq, törənmək: вакӀан нерай вак аватда. Ata. sözü donuzdan toğlu doğulmaz; нерай рахун burnunda danışmaq, tın-tın danışmaq; нерай рахадайди burnunda danışan, tın-tın, nıtıq (adam); нерай хтун burnundan gəlmək, ziyan görmək, zərər çəkmək, xeyrini görməmək; нерин кӀаник burnunun ucunda, lap yaxında; нерин кӀуф ква хьун burnunun ucu göynəmək, bir şeyi çox arzu etmək, həsrətini çəkmək.