м 1. (мн. рожки) рог söz. kiç.: 2. (мн. рожки) mus. sümsü; пастуший рожок çoban sümsüsü; 3. (мн. рожки) qulaq borusu (səsi gücləndirmək üçün karların qulaqlarına qoyduqları boru); 4. (мн. рожки) əmzik şüşəsi; 5. (мн. рожки) dabançəkən, dabangeydirən; ◊ остались рожки да ножки axır-uxurudur.
1. карч; гъвечIи карч. 2. рожок (1. агъа кьил гьяркьуь къекъвей зуьрне хьтин музыкадин алат. 2. къалпагъ, туьтуьх, мес
Tam oxu »-жка; мн. - рожки, -жек, -жкам и, рожки, -ов; м. см. тж. рожковый 1) мн.: рожки, -жек., уменьш. к рог 1), 4) Рожки козлёнка, оленёнка. Рожок ухвата. Положить телефонную трубку на рожки. Поставить винт
Tam oxu »