ТУН

\[тту н \] гл., ни; -ада, -уна; -аз, -азва; тур, тван, турай, твамир; тун тавун са вуч ятӀани къен авай затӀуна эцигун. вегьин. хуьн. # дуьгме ~, дакӀарда шуьшеяр ~. Кьакьан синел сил цаналди, Сил цаналди, сил жедай туш. На жибинда ич туналди, Ич къачудай руш жедай туш. Ф. Ибурни къаравулри пачагьдин патав тухвана. Ада ибур са усал кӀвале тваз туна, ракӀар куьлегдалди агализ туна. Ф. Гьуьлуьн руш. Гьар са техил гатуз кӀватӀа, Гьазурна тур, тур на кӀатӀа. С. С. Лежбер. Ви гъил зи гъиле твар ара кӀанзава. М. Ж. Ви рекьер гуьзетиз. Ширин мецин келимаяр Седефар я гарданда твар. СА. Ширин мецин келимаяр.

* ван тун, вил тун, гужа тун, гъавурда тун, кӀеве тун, рекье тун, фитне тун.

ТУН
ТУН

Digər lüğətlərdə