ХКЕЧӀУН

(-из, -на, хкечӀ) f. 1. çıxmaq, görünmək, görsənmək (bir şeyin altından, arasından, arxasından); 2. çəkilmək, kənara çəkilmək, yol vermək; хкечӀ! əmr şəkl. çəkil! yol ver!; 3. yayınmaq, qaçmaq, boyun qaçırtmaq (işdən, dərsdən və s.); 4. ayrılmaq, ayrı düşmək, uzaqlaşmaq; нек квай лапаг суьруьдикай хкечӀдач. Ata. sözü südlü qoyun sürüdən ayrılmaz; 5. keçmək, keçib getmək (bir şeyin altından); муькъуькай хкечӀун körpünün altından keçmək; 6. çıxmaq, ərindən ayrılmaq, boşanmaq.