1. nəşə; 2. xugər.
bax хтун (хквез).
(-из, -на, хуькуькь) f. 1. sataşmaq, bəhanə axtarmaq, yersiz irad tutmaq, öcəşmək; 2. dan. dava salmaq, qovğa salmaq, mərəkə qoparmaq; 3
(-из, -на, -а) f. 1. toxunmaq, əl vurmaq, əlləşdirmək, qurdalamaq; qıcıqlandırmaq (yara haqqında); хирек хуькуьрун a) yaranı qurdalamaq; b) məc
(хуьз, хвена, хуьх) f. 1. müxt. mən.: saxlamaq; сир хуьн sirri saxlamaq (gizlətmək); рикӀел хуьн yadda saxlamaq; 2
“хуьн”-dən f.is. saxlama; qoruma.
(-уь, -е, -ер) 1. kənd; хуьруьн kənd -i [-ı]; чӀехи хуьр böyük kənd; хуьр кутун kənd salmaq, yeni kənd bina etmək; 2
zərf kənd-kənd, kəndbəkənd; хуьр-хуьр къекъуьн kəndbəkənd dolaşmaq.
(-ди, -да, -ар) xörək, yemək, bişmiş; якӀун хуьрек ət xörəyi; * хуьрекдин тӀур xörək qaşığı; хуьрекдин кӀвал dan
bax хурлинкӀ.
“хуьр” söz. sif.; хуьруьн майишат kənd təsərrüfatı; хуьруьн школа kənd məktəbi; хуьруьн чка kənd yeri, kənd salınmış yer; kənd; * хуьруьн нуькӀ bax ну
(-у, -а) c. kənd əhalisi, kənddə (aulda) yaşayanlar.
(-ди, -да, -яр) 1. həmkəndli, kəndli, yerli; 2. kəndli, kənddə (aulda) yaşayan, kənd əhli, kəndçi.
bax кчаз.
bax хуьшуьн.
bax хушракан.
(-ди, -да, -ар) 1. alaqaranlıq, toran; хуьшуьн хьун axşamüstü hava qaralmağa başlamaq, toran qovuşmaq (düşmək, çökmək), toranlaşmaq; alaqaranlıq olmaq
ХЦИ, ХЦИН bax хва.
“хгун” un əmr form.; bax хгун.
bax хчелун.
iti (1. yaxşı itilənmiş, kəskin, kəsərli; хци чукӀул iti bıçaq; 2. batıcı, sivri, ucu şiş; хци цаз iti tikan; хци тур iti (sivri) qılınc; 3
хьун f. 1. itiləşmək, daha iti olmaq; sivriləşmək; 2. məc. kəskinləşmək, gərginləşmək, ciddiləşmək (məsələ)
1. itilik, kəsərlilik; нажахдин хцивал baltanın itiliyi; 2. sivrilik, şişlik; 3. məc. təsir, güc, kəskinlik, kəsərlilik; фагьумдин хцивал fəhmin itili
bax хцидаказ.
zərf 1. kəskin surətdə, çox kəskin; 2. məc. tez-tez, sürətlə, iti-iti.
(гунуг.п.) bax хва.
(-аз, -ана, хцуз) 1. əlavə tökmək, üstünə tökmək; yenidən tökmək, təkrar tökmək (mayelər haqqında); 2
(хуцваз, хуцвана, хцуз) f. 1. tikmək; хер хцун tib. yaranı tikmək; 2. “цун²”-un təkr. tərzi: təkrar tikmək, yenidən tikmək, əlavə tikmək, sökülmüş yer
(-аз, -ана, хцуз) f. “цун¹”-un təkr. tərzi; 1. əlavə əkmək, təkrar əkmək; yenidən əkmək (toxum, tum); 2
1. kövrək; 2. məc. zəif, yumşaq, titrək, nazik, həzin, ağlamsınan; incə, zərif; 3. məc. tez təsirlənən, tez mütəəssir olan
1. kövrəklik; 2. məc. tez təsirlənmə, riqqətlənmə, doluxsunma; 3. məc. zəriflik, incəlik.