dial. bax хур.
ön şəkilçi (prefiks); хъфин (“фин”in təkr. tərzi); хъхьун (“хьун”un təkr. tərzi); хъфена (фена); хъвач (вач); хъша (ша)
ləzgi əlifbasının otuz ikinci hərfi; bax хъа.
“ХЪ” hərfinin və bu hərflə işarə olunan samitin adı.
1. bax хъувун; 2. “авун”-un təkr. tərzi.
(-ди, -да, -ар) 1. ot-alaq basmış yer, alaqlıq; 2. böyük alaq otu.
(-ди, -да, -ар) 1. oyuq, çala, çuxur; koğuş, ovuq; 2. çuxur, batıq, yuva; вилин хъалхъам bax вил¹; вилер хъалхъамдиз хъфин gözləri çuxura düşmək, gözl
(-ди, -да, -ар) zool. tısbağa, bağa; хъалхъасдин tısbağa -i [-ı]; гьуьлуьн хъалхъас dəniz tısbağası; хъалхъас къиб bax хъалхъас
(-ди, -да, -яр) 1. anac qoyun, qoca qoyun; 2. məc. kobud, bacarıqsız, kütbeyin adam haqqında; 3. məc
kobud, bacarıqsız, kütbeyin (kişi).
bax къап¹.
zərf dan. birdən, gözlənilmədən, xəbərsiz.
dan. kobud, qaba (adam).
(-уни, -уна, -ар) gəyirmə, gəyirik, gəyirti; хъапӀ ягъун gəyirmək.
dəmyə, suvarılmayan yer.
1. təql. dan. qart-qurt (anlaşılmaz danışıq səsi); хъарт-хъурт авун qart-qurt eləmək, anlaşılmaz səslər çıxarmaq; pis danışmaq (bir dildə); 2
(-уни, -уна, -ар) 1. qərzəyi soyulmamış qoz, göy qoz; 2. pal, qərzək, cıbırıq (təzə qozun üst göy qabığı); хъархъар алудун qərzəyini soymaq, qərzəkləm
ağac gövdəsində bitən ot.
1. qıjıltı, qıjıltı səsi; хъархъар авун qıjıldamaq (sürətlə, səslə axan çay haqqında); 2. “хъархъ”ın cəmi (bax хъархъ)
1. “хъархъ” söz. sif.; хъархъун тар qoz ağacı; хъархъун тарар пехъерин зегьмет я. Ata. sözü qoz ağacının yayılmasına qarğalar səbəb olur; хъархъун мур
dial. zool. danadişi.
bax къатух.
istehza, rişxənd, lağ, ələ salma, masqara; хъач авун bax хъачун.
(хъчади, хъчада, хъчар) 1. ot; чӀуру хъач alaq otu, alaq; 2. göyərti, göy, tərə, pencər; хъчарин афар göyərti qutabı; 3
bax хъач-хъуч.
müxtəlif göyərtilər, səbzəvat, göy-göyərti; müxtəlif növ ot bitkiləri.
(-из, -на, хъач ая) f. 1. lağ etmək (eləmək), ələ salmaq, lağa qoymaq, masqaraya qoymaq; 2. aldatmaq, tovlamaq, kələk gəlmək, barmağına dolamaq