ŞIK

[ fr. chic] dan. Zahiri bəzək, zinət, dəbdəbə, cah-calal.
// Gözəl, zərif, moda ilə, süslü, qəşəng.
Ortaboylu, şıq qiyafəli bu oğlan heç kəsə diqqət etməyərək yalnız parada baxırdı. M.S.Ordubadi.
O vaxt Əhməd də … gimnaziya tələbəsi idi, həm də Əhməd şıq gəzən tələbələrdən idi. T.Ş.Simurq.
[Musanın nəvəsi] öz şəhərinə qayıdanda o qədər şıq, o qədər zərif geyinmişdi ki, hamının gözü bunda idi. Qantəmir.

ŞIĞIYICI
ŞIQ

Значение слова в других словарях

арфи́ст девчо́нкою жадо́бина лесоперева́лка нао́хривать пости́лочка свинома́точный средь бе́лого дня чудотворе́ние дуго́й зацара́пать недои́мщик парнико́вый процара́пываться пря́лочка теплоизоляцио́нный deplete implicit memoir sentence газированный дьявольский конопатить манёвренность соборный