фарс, сущ.; -ди, -да 1) шак. Пайгъамбардиз шиз икрам, Са чӀавузни тегъиз гиман Шалбуз дагъдин рекье мугьман Акунай вун, Хважадин хуьр. X. Къ. Хважадин хуьр. Аялдик хьунал ам лишанлу тушир, гиманар масадбур авай. А. А. Пад хьайи рагъ. 2) ният, фикир. Ви чанда тӀал авай чӀавуз дусттанишриз аян тахьуй, Вун жергедай акъуддайди ви дустарин гиман я, дуст. Ас. М. Гъезелар.
* гиман авун гл., ни 1) шак авун. Пака рагъ къведа лагьана за гиман ийизва. Р. 2) ният авун. За угъри къунши я лагьана гиман ийизва. Р.