ГЬЕКЬ

(-еди, -еда, -ер) 1. tər; гьекьедин tər -i [-ı]; 2. tər (buxardan əmələ gələn nəmlik); * гьекь авун (гьекь акъудун) bax гьекьарун; гьекь фин a) tər tökmək (istidən və s.); b) məc. bir şeyi əldə etmək üçün çox çalışmaq, çapalamaq; c) məc. xəcalət çəkmək, utanmaq, qızarmaq; гьекьеди тӀушунун tər basmaq (aparmaq), tərləmək; гьекьни-каф хьун a) qan-tərə batmaq, qan-tər tökmək, çox tərləmək; b) çox işləməkdən yorulmaq, əldən düşmək; пелен гьекь bax пел¹ [ппел].