м 1. istibdadçı, müstəbid; 2. məc. zalım, zülmkar, qaniçən.
м 1. istibdadçı, müstəbid; 2. məc. zalım, zülmkar, qaniçən.
-а; м. (греч. déspotēs - повелитель) 1) В рабовладельческих монархиях Древнего Востока: верховный правитель, пользовавшийся неограниченной властью. 2) Самовластный человек, попирающий чужие желания и
Tam oxu »1. ист. деспот (вири ихтиярар вичин гъиле авай ва вичин кефиниз кIандайвал гужалди кар ийидай пачагьлугъдин кьил, пачагь)
Tam oxu »