|| ЖЕМИЯТ араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра халкь, инсанар. Акьахна къугъварла памбаг цӀилерал, Тамашдай жемят вал гьейран я, Керим. Е. Э. Пагьливан Керим. - И эвелимжи дуьге чна чи юпдаш, хъсан ударник, гьамишанда жемятдин хва хьайи, маларин фермадип бригадир Ризадиз гузва. А. Ф. Риза. Жемятди суддиз гзаф дикъетдалди яб гузвай... А. Ф. Газет. Гьа икӀ пуд аялдин буба, хизандин, жемятдин вилик уьзуькъара хьана. Я. Къафаров. Юристдин дафтардай. Яб це ва гъавурда акьукь: пачагьдихь акьул тахьайла, жемят адан чина акъвазда, пачагь зулумкар хьайила, жемят гъиле яракь кьуниз мажбур жеда, пачагь зайифди хьайила, уьлкве чкӀида. Куьн чкӀимир, лезгияр. 3. Р. Веси Ингье, жемятар, гъуьл аваз, ашна кьурди! Паж хана, ам чӀехи ийизвайди! Ай гурбагур! А. А. Пад хьайи рагъ. Гьуьрметлу жемятӀ Куьн гьамиша азаддиз яшамиш хьайи уьзденрин невеяр я. Гь. Къ. Четин бахт. Эмина вичел «Етим» тӀвар эцигунин себеб а чӀаван лезги жемштда авай гьахъсуз къайдаяр, уьмуьрдин вакъиаяр финифин жуьреяр дегишарунал тӀем гъиз тахьун я. ЛГ, 2001, 22. XӀ.