КЕФИ

(-ди, -да, -яр) kef, hal, əhval; кефияр тахьун kefi olmamaq, əhvalı yerində olmamaq, özünü xəstə kimi hiss etmək; * кефи хун a) kefinə dəymək, kefinə toxunmaq, xətrinə dəymək, qəlbini qırmaq; b) qanını qaraltmaq, nəşəsini qaçırmaq, dilxor etmək; кефияр ахъа хьун kefi açılmaq, şadlanmaq, könlü açılmaq, özünü yaxşı hiss etmək; кефияр кӀубан (куьк, къумбар) хьун kefi kök (saz) olmaq, şad (nəşəli) olmaq, əhval-ruhiyyəsi yaxşı olmaq; кефияр чӀур хьун kefi pozulmaq, həvəsdən düşmək; ovqatı təlx olmaq, pərt olmaq, nəşəsi qaçmaq.