КЯГЪУН

(-из, кяна, кягъа) f. 1. dəymək, əl vurmaq, toxunmaq; жуван гъилив эциг тавур затӀуник кямир. Ata. sözü əlin ilə qoymadığın şeyə dəymə; 2. batırmaq, salmaq, yaş etmək, islatmaq; 3. məc. xətrinə dəymək, qəlbini qırmaq, incitmək; 4. məc. vurmaq, döymək; * вил-вилик кя тавун qəti gözünü yummamaq, yatmamaq (səhərə kimi); цӀай кягъун od vurmaq, odlamaq, yandırmaq.