гл., ни вуж-вуч; - да, -на; -из, -зава; 0 || я, -ин, -рай, -мир, михьи тавун, михьи тахвун, михьи хъийимир 1) са квелай ятӀани чирк, кьар алудун, михьи авун. КицӀи вич ацукьдай чка вичин тумунив михъда. Ф. Михьна михьиз рекьерхуьлер, абулейсан... А. Ал. Абулейсан. Юкьвай фенвай куьче, гъеле пакамахъ йиф кумаз, мал-къара чуьлдиз акъудайдалай кьулухь вири хуьруь саналди михъзава. М. Ж. Хинериз аферин! || ЛГ, 2001, 25. Ӏ. 2) хуьрекдик кутадай затӀарилай (картуфар ва меб.) хам алудун. Керима кухняда авай картуфар вири михьна. Гь. М. Сифте гъалатӀ. 3) фадлай кӀватӀ хьанвай, герек авачир, чиркинарзавай затӀар акъудун, тергун. Казарма михьдачир, гьамиша кьацӀана, ни ацалтна жедай. А. Ф. Бубадин веси. На лугьумир, ина маса кар ава къван: устӀарди рекьин къерехар эчӀелрикай михьиз тазва, са хъачни тазвач. Й. В. Чирхчир. 4) са квекай ятӀани чара затӀар хкудун. Дидеди дуьгуь михьна куьтягьна. Р.