УТОЧКА

У́ТОЧКА

ж dan. утка I (1-ci mənada) söz. kiç. və oxş.; ◊ ходить уточкой (ördək kimi) yan basa-basa yerimək.

УТО́ЧКА

ж xüs. 1. itiləyib ensizləşdirmə; 2. itilənməkdən ensizləşmə.