ж dilç. etimologiya (1. dilçiliyin, sözlərin mənşəyindən bəhs edən şöbəsi; 2. hər hansı bir sözün mənşəyi, kökü; 3. köhn. məktəb qrammatikasının fonetika və morfologiya hissələrini ehtiva edən bölməsi); ◊ народная этимология (dilç.) xalq etimologiyası (başqa dildən keçmə sözün ana dilinin sövti qanunlarına uyğunlaşdırılıb işlənməsi, məs.: Azərbaycan canlı dilində pidjak sözünün - pencək, mundştuk sözünün - müştük şəklində işlədilməsi kimi).