ЮКЬ

(-ва, -ва, -вар) 1. bel; шуькӀуь юкь incə (nazik) bel; юкьвал кьван belə qədər, qurşağacan; yarıyacan; 2. bel, dal (insanın və bəzi heyvanların qarnının arxa tərəfi); какур юкь əyri bel; 3. orta; mərkəz; хуьруьн юкь kəndin ortası; майдин юкьвара mayın ortalarında; 4. yarı; зияндин юкьвалай элкъуьгъ. Ata. sözü zərərin yarısından qayıtmaq da xeyirdir; * юкь агъузун belini əymək, belini bükmək, əyilmək; юкь алатӀун bax алатӀун; юкь алгъун beli bükülmək, qəddi bükülmək (əyilmək), qocalmaq; юкь хун a) beli qırılmaq (sınmaq), dərdə düçar olmaq, bədbəxtlik üz vermək; b) belini qırmaq (sındırmaq), ağır zərbə vurmaq, sarsıtmaq; юкьва тун a) dövrələyib araya almaq, ortaya almaq, dövrələmək; b) belinə kəmər, qayış və s. bağlamaq; юкьваз акъатун qurşağa çıxmaq, həddi aşmaq (bir şeyin çoxluğunu, bolluğunu bildirir); юкьвакай кьун qurşağından tutmaq, qurşağından yapışmaq, qurşaqlamaq; юкьвал вегьин a) araya atmaq, ortalığa atmaq, irəli sürmək; b) məc. araya qoymaq, ələ salmaq, lağa qoymaq; юкьвалай агъуз рахун yava danışmaq, ədəbsiz danışmaq, söyüş söymək; юкьварар кьун güləşmək, bir-biri ilə qurşaq tutmaq, qurşaqlaşmaq; юкьни юкь bir şeyin mərkəzi (orta nöqtəsi); юкьни юкьвал lap ortasında, lap mərkəzində.