EYİBCU

is. [ ər. eyb və fars. …cu] klas. Hər kəsdə eyib, nöqsan axtaran, hər şeydə irad tapmağa çalışan adam.
Key şux! Nədir bu güftügulər? Qılmaq sənə tənə eybculər. Füzuli.
Könlünü badəpərəst olmağa mötad edəsən; Eybcu olma, əfəndim, sənə hər an demədim?! Ə.Vahid.

EYİB
EYİBLƏMƏ

Значение слова в других словарях