сущ. от глаг. qalaqlanmaq; складывание в кипу, собирание, нагромождение в кучу, груду; штабелировка
Tam oxu »f. dan. 1. Qolacla ölçmək. 2. Qollarını qabağa uzatmaq. Alo kişi adamlara tərəf qollarını qolaclayıb [dedi:] – A balam, niyə məəttəlsiniz! S
Tam oxu »f. Birini vurmaq və ya bir şey atmaq üçün qolunu qaldırıb dala gərmək. Buğac … ceyranı hərləyib xanın lap yaxınında əlini kəməndə atıb qolaylandı
Tam oxu »глаг. замахиваться, замахнуться, размахиваться, размахнуться (для удара или броска)
Tam oxu »