Acmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğluyam, acalmışam Xotkarlardan bac almışam, Deməginən qocalmışam, Hələ ki, Babay-Əmirəm
Acıqlanmaq; hirslənmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Acıqlanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Adaxlı, nişanlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: adna.
Müasir dilimizdə cümə axşamı mənasında işlənir. Məxəz dildə isə bu söz cümə günü mənasını verir. Dialektlərdə cümə axşamı ilə yanaşı, cümə gününü də i
Bax: afət.
1. Bəla, fəlakət, bədbəxtlik, müsibət, ziyan, zərər. 2. Məcazi mənada: son dərəcə gözəl qız, qadın haqqında
Şahin cinsindən ov quşu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ata; böyük qardaş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
6-7 kilometrə bərabər uzunluq ölçüsü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yeddi ağacdan yeddi ağaca bir qaraltı görcək baxmışam, seçmişəm, quldur, qaçaq old
Toydan bir neçə gün qabaq qız evinə aparılan qoyun, un, meyvə və s. kimi şeylər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Amma iki gündən sonra toy xəbərinin əvə
Qoyun sürüsünün yığışdığı və ya salındığı üstüaçıq, ətrafı bağlı yer; ağıl. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Təmiz, ağappaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bürcü ağ olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ağappaq çöllər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ağ üzlü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: axça.
Bax: ağu. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırram qayaları, yıxaram dağı, Xanlar zəhər içər, sultanlar ağı
1. Zəhər. 2. Məcazi mənada: çox acı şey haqqında; zəqqum. Dan yerləri atıbdı, Xoruzları yatıbdı. Bəlkə də bu xörəyə Nənən ağı qatıbdı?
Asılmaq; ucalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
ərəb. ağıl, fars. mənd Ağıl sahibi, ağıllı insan (dərdmənd qəlibi ilə düzəlib). Qurbani der: göz gözlədim, göz aldım, Səmağ oldum, ağılmənddən söz ald
Dəyərli, əziz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ucaltmaq, yüksəltmək, qaldırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Uc, kənar, başlanğıc. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bir ağız: bir qədər, bir doyumluq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ataların yaxşı bir məsəli var, “acdın çobana, yoruldun sarbana”
Bax: ağırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Aşağı sürmək, endirmək, diyirlətmək, aşırmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəli Həsən bir su içim saatda Hasan paşanın qoşununu qatım-qatım qatlayıb,
Ucalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: ağı. Ürəyimdə çoxdu qəmlər, acılar, Ağular mənimki, bal sizin olsun! (“Əsli və Kərəm”)
1. Zəhər. 2. Məcazi mənada: çox acı şey haqqında; zəqqum. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) – Adə Həsən, bu dağlarda qovun-qarpız nədi? Bu necə yerdi? Düş
fars. ah, ərəb. vəbal Günah, məsuliyyət; babal. Adamlar yerbəyerdən xana minnət eləyib dedilər: – Xan, aşığın ah-vəbalı tutar, şəhərimiz viran olar
Ceyran. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırat sıçrayıb dağın başına qalxdı. Qıratın dırnaqları ahu dırnağı kimi idi
Bax: ahü-zar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ah çəkmə, sızlama, zarıldama; fəryad, inilti. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Başına döndüyüm, ay qoç Koroğlu, Əgər igidsənsə, gəl apar məni, Həsrətində
1. Gümüş pul (ilk dəfə 1329-cu ildə Sultan Orxan kəsdirmişdir). M.Füzulinin “Şikayətnamə” əsərində aqça şəklində işlənir
Bax: axur. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Əvvəl-axır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə igid qızı orada qoymaq olmaz, axır-başı paşa onu tələf eləyəcək
Axur (mal-qaraya ot tökülən qurum). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Enmək, sürüşüb düşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
O dünyada sorulacaq haqq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pendir növüdür. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Prof. B.Əhmədov sözün mənşəyinin iki variantını göstərir
Devirmək, alt-üst etmək, yerə yıxmaq, başıaşağı çevirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Heyvanlara yem tökmək üçün taxta, daş, və s.-dən düzəlmiş qab, qutu. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sən tövlədə hər day üçün qırx gözlü bir axur qayıra
Bax: aquşka. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Axar su, çeşmə, çay və s. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Axça. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Axçaya dəyər əmtəə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Basqın, hücum. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)