(Borçalı) döşəkağı. – Müləfə çirx’lənif
(Ağbaba, Çənbərək, Tovuz) şübhəli, naməlum. – Oğlanın şəhərdən böyün qayıtması müləlidi (Ağbaba); – Gənə tamam boyun olmadın, müləli qoydun (Qazax); –
mülhaq olmax: (Qazax) razı olmaq, razılaşmaq
(Ordubad) bağça. – Yandırmaxçın odunu mülx’dən gətirirıx
(Gəncə) vergi adı (toplanmış məhsulun 1/10 qədəri). – Hər il on pencə mülk verərdim
(Bərdə, Cəbrayıl, Mingəçevir) bax mircə. – Mürcə qarışqa kimi olur balaja (Bərdə); – Mürcəni yarpağlıyın (Cəbrayıl)
I (Hamamlı) bax milçəm. – Mürcüm keçidə də olar, qoyunda da olar II (Qazax) ət xal
(Qazax) ət xallı
(Ağdam, Xocavənd, İmişli) bax milçəm. – Mürçəm qoyunun boynunda olor, hər qoyunda olmor (İmişli)
(Kürdəmir) qıvrım. – Onun başı mürçəmlidi, yap alahı cür sufayıdı
(Borçalı, Gəncə, Qazax, Şəmkir) bax milçəm. – Bu qoyunun mürçümü yoxdu (Qazax); – Mürçüm qoyundo:lar bir çüt (Borçalı)
(Gəncə, Qazax, Şəmkir) mürçümü olan. – Bu nə gözəl mürçümlü qoyundu (Qazax); – Mürçümlü qoyunnar gözəl olur (Gəncə); – Mürçümlü qoyunu tut, qırx (Şəmk
(Ağdaş, Gəncə, Karvansaray, Qazax, Şəmkir) bax mırdarça. – Mürdəşə çuvuxları düz olor, onnan də: tikirix’ (Qazax); – Molla uşaxları mürdəşə çuvuğuyla
(Ordubad) bax mora. – Mürədən su gəlmir; – Əkin yerin ortasınnan heşnən açılan arxa mürə deyərıx
(Şəki) böyürtkən. – Bizim meşələrdə mürəkgəf çoxdu
(Lənkəran) güvə
(Ağdaş, Lənkəran, Mingəçevir) 1. b a x mürgə. – Paltonumu mürgənə vurub (Lənkəran) 2. ağacqurdu (Ağdaş)
(Şamaxı) pas. – Dəmirdə mürginə var
(Quba) çiyələk. – Həsən müri dərədü
(Cəbrayıl, Şəmkir) 1. b a x mırt (Şəmkir). – Eymə mürt bağleyif qazı 2. pas (Cəbrayıl). – Dəmiri mürt yeyif
(Çənbərək) bax müsdahaq. – Əmirullah bir ildi kin, müsdahax qalıf; – Heş şey umma müsdahax adamnan
(Cəbrayıl) bax müsdahaq
(Cəbrayıl, Meğri, Zəngilan) 1. şikəst, əlil. – Gədə müsdər oldu getdi, əncam olmadı (Zəngilan) 2. tənbəl (Meğri)
(Ağdaş, Şəki) kök. – Müsəmbə to:ğun əti çox yeməlidi (Ağdaş); – Müsəmbə toyuğdan pilo pişirəllər (Şəki)
(Mingəçevir) bax müsəmbə. – Bu to:uxlar müsəmmədi
(Şəki) bax müsəmbə. – Yenə müsəmmər kişiydi irəhmətdıx Usuf
(Borçalı) böyük taxt. – Müsəndərədə səkkiz-doqquz adam yata bilər
(Şəki) vaxt, vədə, möhlət. – Ma: üş gün müslət ver, örgənim diyim
(Qarakilsə, Laçın) 1. bacarıqsız, aciz. – Onu kimi müstər adam heş yerdə tapılmaz (Laçın) 2. kimsəsiz (Qarakilsə)
(Meğri) xərək. – Kişini qoydux müşdeyə, uşaxlar çiyinnərində apardılar Mırğıya
(Başkeçid, Borçalı, Qazax) bax müşə
(Şəki) 1. gözəmə 2. hörmə. – Coraf müşəbağı yerinnən deşilitdi ◊ Müşəbağı eləmax (Şəki) – 1. gözəmək; 2
(Cənubi Azərbaycan) bax müşəbağı. – Pərdələrin ətrafı müşəbəx’ toxunmuşdu
(Quba) qışlaq. – Mal-qaranı, qoyunnarı qış düşəndə yeylağdan müşgürə aparaduğ
(Quba) ölçü vahidi (24 kq). – Bir müşkür buğda aldım
(Başkeçid) arabanın yanlarını saxlayan hissə
(Şamaxı) düyü unundan bişirilən xörək
(Bakı) bax mütəncəm. – Mütəccəm şirin olur
(Meğri) eybəcər, çirkin. – Xəbəri Fərrığın u mütəfin qızı gətirip
(Gəncə, Qazax) dəri xəstəliyi adı. – Bəz insannarda müvərəx’ teztez çıxır (Qazax); – Həsən müvərəx’ çıxarıf (Gəncə)
I (Çənbərək, Karvansaray) 1. hündür təpə, yeltutan yer 2. b a x mağal. – Mal müyələ yığılıf (Çənbərək) II (Mingəçevir) aciz
(Karvansaray) özünü günə vermək
(Lənkəran) aravuran, araqarışdıran
(Cəlilabad) mozalan. – Müzö heyvana yapışər, onı sancər, qaçırdər. Nn
(Bakı, Xaçmaz, İsmayıllı, Kürdəmir, Quba, Qusar, Salyan, Şamaxı) bax najax. – A balam, dur nacağı götür, bu eti çapeg (Bakı); – Naçaği vər, odun xırda
(Culfa, Kürdəmir, Mingəçevir, Ordubad, Şahbuz) bax najax. – Nacax iti olsaydı, bu odunnarı əlbəhəl yarardım (Şahbuz)
I (Qazax) köhnə. – Biz bir naçax maşına minmişdix’ II (Culfa, Qazax, Oğuz, Zəngilan) xəstə. – Naçax getdix’cə xarablaşırdı (Oğuz); – Uşax naçaxdı (Zən
(Borçalı, Culfa, Gədəbəy, Qazax, Tovuz, Zaqatala, Zəngilan) xəstələnmək. – İman kişi böyün bərk naçaxlıyıb (Zəngilan); – Kazımı çağırmıyın, o naçaxlıy
(Borçalı, Culfa) xəstəlik. – Onu həməşə soyux tutor, naçaxlıx taper (Borçalı)
(Füzuli) ateist. – Nanəzar, sən naçuranı adamsan