Tüfəngin çaxmağına tətik də deyirik. Tətik sözü çəkik kimi olub və çəkmək feili zəminində yaranıb. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcədədir “dayandırma” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcədir, vəkil, müvəkkil sözləri ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə övlad, valideyn, validə, mövlud sözləri ilə kökdaşdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə zidd sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Farsca taxtən məsdərinin əsasıdır və “tər” mənasını əks etdirir. Farsca tazə kimi işlədilir. (Bəşir Əhmədov
Ərəbcə zikr sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə zəmanət, zamin sözləri ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Taxılı, bostan məhsullarını və s. təpəcik halında bir yerə yığır və adını tığ qoyurlar. Sözün əsli yığ (topa) kimi olub
Tıxmaq feilinin intensivlik bildirən variantıdır (-a şəkilçisi intensivlik mənası yaradır). (Bəşir Əhmədov
Tınc (nəfəs kimi tərcümə olunur) sözü ilə bağlıdır. Təngnəfəs “задыхаться” anlamında işlədilir. Söz ot-ux-maq qəlibi üzrə yaranıb
Kəllə sözünün sinonimi qafatasıdır. Deməli, tas sümükdür, çanaqdır. Tısbağa “tası (çanağı) olan bağa” deməkdir
Alınma sözdür və “ev, ailə” mənasını verir. Dialektlərdə təhrif edilib və tufana şəklində işlədilir (qarğış edəndə tifaqın dağılsın əvəzinə, tufanan d
Mənbələrdə tifək sözü “yumşaq yun” kimi açıqlanıb. Tiftik indi “saç” anlamında işlədilir. Rus dilindəki тюфяк (yumşaq mənasında) sözü də buradandır
Tikmək feilindən əmələ gəlib. Tikmək sözünün qədim mənası “sancmaq”, “deşmək” deməkdir, tikan əvvəlcə feili sifət olub, “sancan” anlamını əks etdirib
Ən qədim mənası “deşmək” deməkdir, “шить” mənası sonradan əmələ gəlib. Dədəm Qorqud iynəyə tikən deməyib, çünki iynə “yığan” deməkdir, tikən demək de
Alınma sözdür, M.Kaşğarinin dövründə türklər timsah yerinə alavan sözünü işlədiblər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Yunanıstan tarixinin ilk çağlarında onun şəhərləri çarlar tərəfindən idarə olunurdu. Həmin çarlar eyni zamanda din xadimi vəzifəsini də yerinə yetirir
“Bir nəsildən olanların yaşadığı ərazi” mənasını bildirir. Təqirə kimi də işlədilib. Mənası “qohumların yaşadığı dairə, ərazi” demək olub, sözün mənşə
Mənbələrdə “дрожание” anlamını verən tir sözü var (tir-tir əsmək). Görünür, titrə sözü tirtə kimi olub, sonra formasını dəyişib
Farsca tiğ “qılınc”, “tiyə” deməkdir. Söz bununla bağlı ola bilər. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Ərəbcə “kömək edən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Şahin növüdür, mənbələrdə duyğun kimi verilib. Torağay (çəkik də deyiblər) yerinə, duyğar yazılıb. Görünür, duymaq feili ilə bağlıdır
Qoyunun balası 6 aya qədər quzu, sonra isə (1 yaşa qədər) toğlu adlanır. Bu söz, məncə, tük sözü ilə bağlıdır
Durna ovlayan quşa deyiblər, durnaquşu kimi də işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Toğlu sözündən əmələ gəlib. Sahibkarın qoyununu otaran şəxs bunun müqabilində ildə hər 25 qoyun üçün bir toğlu haqq alırmış
Doymaq kəlməsi ilə qohumdur, doymaq mənbələrdə həm də t (toymaq) ilə yazılıb. Son samitin dəyişməsi sözün mənaca fərqlənməsinə səbəb olub
Toxunmaq (zərbə endirmək) sözü ilə kökdaşdır. Sözün kökü “tox”dur, ondan toxa ismi, toxu və toxmaq feilləri əmələ gəlib (indi toxmaq isim kimi işlədil
Toxu, toxunmaq, toxa kimi sözlər eyni kökə malikdir. Toxa (kətmən) elə toxunmaqla (zərbə endirməklə) əlaqədar sözdür
“Утешение” anlamında toq sözü mövcud olub. Onun da əsasında toxta kəlməsi yaranıb (tap-da-maq modeli üzrə)
Fars dilindən alınma sözdür. Bizdə onun yerinə uruk, uruğ, orluq kimi kəlmələr işlədilib. Görünür, “biçmək” anlamını verən or sözü də yuxarıdakılarla
”Zərbə endirmək” mənasını verən toxu feili ilə bağlıdır. Kilim və s. şeyləri həvə, kirkid kimi alətlərlə toxuyurlar
Kökü toxunmaq sözü ilə bağlıdır. Görünür, əsli toxuşmaq kimi olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Toxa (alət adı), toxunmaq, toqquşmaq kəlmələri kökdaş sözlərdir. “Vurmaq”, “dəymək” mənalarını əks etdirir
“Zərbə endirmək”, “atmaq” mənasını verən tul feili olub. Onun da əsasında tulla, tolazla sözləri yaranıb, amma feil -la şəkilçisini qəbul etmir: vur-
lat. tolerantia – dözüm
Bəşər tarixində yazılan ən əhəmiyyətli kitablardan biri Harriyet Biçer-Stounun “Tom dayının daxması”dır
“Quş kəkili” deməkdir. Tom (topa) halında olduğundan belə adlanıb. Tomağalı sözü isə həmin kəlmədən əmələ gəlmiş sifətdir
Qədim türkcədə “həyat bəxş edən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
“Yumru” mənasını verən sözdür. Topa halında yığmaq birləşməsindəki topa sözü, topuq kəlməsi və s. məhz “yumru, kürə halında olan” mənasını əks etdirir
Ayaq (təpik) sözü ilə bağlıdır. Qolu şikəst olana çolaq (əsli: qolu yox), ayağı şikəst olana topal deyirik
yun. topazos – adı, topaz yatağının ehtimala görə ilk dəfə tapıldığı Qırmızı dənizdəki eyniadlı adanın adından götürülmüşdür
yun. topos – yer + yun. grapho – yazıram
yun. topos – yer, məhəll + yun. onyma – ad
Ayağın baldırla birləşdiyi yerdə iki çıxıntı var, topuq (лодыжка) və ya topuq sümüyü adlanır. Formaca topa oxşadığı, yəni yumru olduğu üçün ona bu adı
Hör (ör) kəlməsi ilə qohumdur. Hətta bəzi dialektlərdə hörümçək yerinə torumça işlədilir. Deməli, tor “hörülmüş” (toxunmuş) mənasını verən bir kəlmədi
Bu söz bizdə quşların ümumi adı olub, quşlar boz torağay (sərçə), qara torağay (qaratoyuq), sarı torağay (tarla quşu) kimi ifadələrlə bir-birindən fər
“İpək” mənasında işlədilir. Tuva dilində indi də barama yerinə, torqu deyirlər. Barama xalis türk sözüdür və bürümək feili zəminində əmələ gəlib
isp. tornado < tornar – fırlatmaq
Əsli topraq formasında olub. Təpik sözü ilə bağlıdır: “ayağımızın altında olan” deməkdir: top (raq) və təp (ik) arasındakı fonetik oxşarlıq da bunu sü