sif. Sifətinin rəngi ağ olan
is. məh. Kiçik çay balığı növlərindən birinin adı
is. 1. Dağ və hündür təpələrdən axıb gələn qar və yağış suları. 2. dan. Yüngül su, mədəyə xeyirli su
bax ağbəniz
is. bot. Dəvələrə yem olan tikanlı ot
is. Ağtikan bitən yer, ağtikan çox olan yer
sif. Torpağı kirəcli, tərkibində kirəc olan. Ağtorpaq yer
sif. Tükləri ağ olan. Ağtük(lü) it. Ağtük(lü) toyuq. – Ağtüklü Həştərxan pişiyi üsulluca qapını açıb kandarda dayanır
bax ağı1. Hicrin şərabı acıdır, müştaqə içirmə anı; Neçün ki, yar ol ağuyi içirməz, ey can, yarına. Nəsimi
“Ağulamaq”dan f.is
bax ağılamaq
“Ağulanmaq”dan f.is
bax ağılanmaq. Ver şəfa ləbindən, yazığam mənə; Zəhri-fərağınla ağulanmışam. Q.Zakir
bax ağılı. Bağrımın qanın ki gördün, ağulu aşımdır ol. Xətayi. Təlx göftarsız olmaz ləbi-yar, ey aşiq; Çox həvəs eyləmə ol şərbətə kim ağuludur
is. [fars.] Qucaq. [Tapdıq:] Bəs eylə isə gəl ağuşuma, qucaqlaşalım. C.Cabbarlı. Biz onun [vətənin] ağuşunda göz açmışıq, – o bizim hamımızın əziz ana
is. Sağmal heyvanlar doğduqda məmələrindən çıxan ilk süd. [Səba] camışı oxşaya-oxşaya sərnic dolusu ağuz sağdı
bax ağciyər
sif. Üzünün dərisi ağ olan. Olya hündürboylu, uzunsaçlı, ağüzlü, xumargözlü və dolu bədənli bir qız idi
[ər.] köhn. Ata-ana üzünə durma, qabarma; ata-ananın itaətindən çıxma. Biz övrətə heç bir söz demərik, halbuki ağvalideyn, yəni ata və ananın üzünə du
sif. Üzü ağ, ağbəniz, ağsifət. Ağyağız uşaq. Ağyağız oğlan
sif. 1. Ağ yallı, ağ yalı olan. Ağyal at. 2. məc. dan. Ağsaç, ağbirçək. Ağyal mamaça … üzərlik və qara şəvəni səkinin divarlarından asırdı
bax ağyağız
is. bot. Dəniz sahili qumlarında bitən çoxillik ot bitkisi
sif. bot. Yarpaqlarının rəngi ağ olan
is. astr. Aydınlıq gecələrdə göy qübbəsində işıq zolağı kimi görünən ulduzlar yığını; Südyolu, Kəhkəşan
is. bot. Çoxillik paxlalara aid yem bitkisi
sif. Maymaq, huşsuz, diqqətsiz. □ Ağzıaçıq qalmaq – heyrət içində qalmaq, təəccüb etmək. …Müəllim Əsədi qarşısına alıb yola düşdü və uşaqlar da ağzıaç
is. Maymaqlıq, huşsuzluq, diqqətsizlik
zərf dan. Sözübir, dilbir, müttəfiq
is. dan. Tək bir çıxacağı olan yer, darısqal yer, möhkəm yer, çıxılmaz yer. // Dam, həbsxana. Saldın axır öz əlinlə özünü ağzıbirə; Vec bitirməz sənə,
is. dan. Söz birliyi, ittifaq, sözü bir olma
sif. 1. Söz saxlaya bilməyən, sirr saxlaya bilməyən; sözünün üstündə durmayan, etibarsız, dəyanətsiz
is. 1. Sözünün üstündə durmama, etibarsızlıq. // Zabitəsizlik, ciddiyyətsizlik, zəiflik, sözü keçməməzlik
sif. Ciddi, sözünün üstündə duran, dayanıqlı, sirr saxlayan. Min, kefin istədiyi səmtə çap, bir az ağzıbütün ol, çünki burada iş var
is. Ciddilik, zabitəlilik, sözünün üstündə durma, sözü keçmə; sirr saxlama
sif. dan. 1. Ağzının bir tərəfi cırıq olan. 2. bax ağzıboş 1-ci mənada
is. və sif. dan. Söz saxlamayan, sirr saxlamayan; xəbərçi. [Heydər bəy:] A kişi, bilmirəm hansı ağzıdağınıq naçalnikə məni nişan veribdir
is. dan. Ağzıdağınıq adamın xasiyyəti
sif. köhn. Daima dua oxumaqla, ibadətlə məşğul olan adam; dindar, mömin. Nitqi həqiqətli, sözü fal kişi; Ağzıdualı qoca baqqal kişi
sif. 1. Ağzının quruluşu əyri olan. 2. məc. İncik, küskün, narazı
sif. Ağzı enli, enli ağızlı. Ağzıgen şüşə
is. dan. Ağzına gələni danışan adam, məsuliyyətsiz danışan adam; boşboğaz. [Məmməd:] Bir nəfər ağzıgöyçək gedib onlara xəbər aparsa ki, Məmməd meyxana
is. dan. Boşboğazlıq, ağzıboşluq, ağzına gələni danışma. [Gövhərtacın anası:] Sənin haqqında arvadlar iki min söz danışıb ağzıgöyçəklik eləyəcəklər
bax ağzıpərtöv