məch. 1. Tüstüləndirilmək. 2. məc. Tutqunlaşdırılmaq, kəsifləşdirilmək
“Dumanlandırmaq”dan f.is
f. 1. Tüstüləndirmək, tüstü buraxmaq. 2. məc. Tutqunlaşdırmaq, dumanlı etmək; anlaşılmaz, görünməz hala salmaq; üstünü örtmək
f. Dumanla, tüstü ilə örtmək; duman, tüstü qaldırmaq; tüstüləmək. Zərrintac xanım kreslodan üzüyuxarı dumanlandırdığı boz tüstünün içində sanki Xosrov
“Dumanlanmaq”dan f.is
məch. 1. Dumanla (tüstü ilə) örtülmək (dolmaq); duman basmaq, duman bürümək. Hava dumanlandı. – Toz ərşə dayandı, göy dumanlandı
“Dumanlaşmaq”dan f.is
f. Dumana bürünmək, dumanla dolmaq. Hava dumanlaşır, deyəsən, yağacaq
“Dumanlatmaq”dan f.is
f. 1. bax dumanlandırmaq. Arabanın boynunda çöməlmiş, domuşub oturan Əsgər çırt çubuğunu qurdalayıb tüstüsünü dumanladır, hey fikirləşirdi
sif. 1. Dumanla örtülü, duman bürümüş. Dumanlı hava. Dumanlı göy. – Payızın dumanlı bir günü idi. A.Şaiq
sif. Çox tutqun, duman və çiskin qaplamış. Dumanlı-çiskinli hava
is. 1. Duman içində olan, duman qaplamış yer. Qurd dumanlıq sevər. (Ata. sözü). // Duman, duman kütləsi
bax dumanlıq 1 və 2-ci mənalarda
sif. Aydın, saf, təmiz. Dumansız göy. Dumansız hava. – Bağçasız, barsız dağlar; Dumansız, qarsız dağlar; Mən sizə arxalandım; Siz olduz karsız, dağlar
is. Havada duman olmadığı hal; təmizlik, aydınlıq (havada)
is. Biri böyük, biri kiçik olmaqla ikiçanaqlı zərbli musiqi aləti. Dumbul çalmaq. – Dumbul əvvəl ağır, sonra sürətli templə çalınardı
is. Dumbulda çalan çalğıçı. Dumbulçu həmin mahnının tempi ilə dumbulu çalar, iştirak edənlər də aşağıdakı mahnını oxuyardılar
is. Dumbulçunun işi, peşəsi
dumdum halvası dan. – real olmayan, həqiqətdə tapılmayan, mümkün, yaxud asan olmayan şey haqqında
is. məh. Fırfıra
sif. 1. Lap duru, büllur kimi şəffaf. Dumduru su. – Araz gəlir daşınnan; Suyu qalxır başınnan; Əzəli dumduruydu; Bulandı göz yaşınnan
is. Dumduru şeyin hal və keyfiyyəti
is. məh. 1. bax tumurcuq. 2. Açılmayıb düymə halında olan qönçə, çiçək qönçəsi. Alça ağacı dumruq göstərir, daha yazdır
“Dumruqlanmaq”dan f.is
f. Tumurcuqlanmaq, tumurcuq əmələ gəlmək
is. Damcı
zərf Damcı-damcı
bax dumduru
[fr.] Bilyard oyununda: şar vurma üsullarından biri
zərf [fars.] klas. Uzaq, uzaq məsafədə olan. □ Dur etmək (eyləmək) – uzaqlaşdırmaq. Cənnəti-vəslindən, ey canım, məni dur eyləmə
zərf …olduğu halda, …durduğu halda, …ola-ola. Qeyrətimə sığışdıra bilmirəm ki, mən dura-dura və mən olan yerdə, məndən savayı bir özgə adam gəlib bura
is. 1. Nəqliyyat vasitələrinin dayanacaq yeri; duraq. Biz gəlib duracağa çatdıq. Avtobus duracağı. – Yol üzərində bulunan duracaqların birində bir qəd
is. Duracaq, dayanacaq yer, mənzil, düşərgə. Çarvadarların duraqları karvansaralar olardı. – Çənlibel durağım, Qırat oynağım; At minməkdə arzumanım qa
[fars.] 1. is. Uzaq şeyləri görmək üçün iki paralel müşahidə borucuğundan ibarət, əldə tutulan optik cihaz; binokl
sif. Durbini (binoklu) olan, əlində durbin (binokl) tutmuş. Pəncərədən baxıb qaçır ağ durbinli xanımlar
icb. Durmağa məcbur etmək
is. Dayanma, durma, dayanış. ◊ Durğu işarələri qram. – yazıda (mətndə) sözlər və ya söz birləşmələri arasında sintaktik əlaqəni göstərən qrafik işarəl
sif. 1. Hərəkətsiz, sakit. Durğun hava. – Gecə olduqca sakit və durğun idi. M.S.Ordubadi. Yaz səhərinin sərin, təmiz, durğun havasında telefon elə cin
is. Yoğun bağırsağın sonu
is. 1. Durğun şeyin halı; hərəkətsizlik, hərəkət etməmə. [Turxan bəy:] Hər duruşunda, hər baxışında bir durğunluq var
“Durğuzmaq”dan f.is
f. 1. Ayağa qaldırmaq, yerindən qaldırmaq. // Yerindən qalxmağa (durmağa) məcbur etmək. Başqasını durğuzub yerində oturmaq
“Durmaq”dan f.is
zərf Dayanmadan, arası kəsilmədən, ara vermədən, daim. Yağış durmadan yağır. Durmadan danışır. Biliyinizi durmadan artırın! – Əsirdi durmadan birbaşa
f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq
zərf dan. Tez, tələsik, təcili, birnəfəsə
bax durmadan
is. zool. Dimdiyi, boğazı və ayaqları uzun köçəri iri bataqlıq quşu. Qatarqatar olub qalxıb havaya; Nə çıxıbsız asimanə, durnalar?! M