1. sif. Dərisinin rəngi qara olan. Qaradərili adam. 2. İs. mənasında, cəm şəklində: qaradərililər – zəncilər
sif. Dırnaqlarının rəngi qara olan. Xəzər sərkərdəsinin qaradırnaqlı atı insan qanına hərisdir. M.Hüseyn
sif. Daima susan, laldinməz, danışmaz. Qaradinməz adam. – Təbiətən qaradinməz (z.) və qaşqabaqlı olan Rüstəm uzaqdan Rza Qəhrəmanini görən kimi başını
zərf Susmuş halda, küsmüş kimi. [Süleyman:] Balam, nə olub ki, belə qaradinməzcə oturubsan, yoxsa dünyanın dərdi sənə qalıbdır? Ü
is. Qaradinməz adamın xasiyyəti; danışmamazlıq. Azadda Cumanınkına oxşayan xasiyyət onun qaradinməzliyi idi
bax qorodovoy. Sərvər fit çalır, qaradovoy çağırır. Qoçular həmən saat qoyub qaçırlar. Ü.Hacıbəyov
sif. Döşü qara olan. Qaradöşlü toyuq
sif. köhn. Qarğış ifadə edən söz (adətən köməkçi feillərlə işlənir). [Ana qışqırır:] Əndamın açılsın, qaraduvaq olasan, yaşın qara gəlsin, ay Gülpəri,
is. zool. Evlərin soba və buxarıya yaxın isti divar dəliklərində gizlənən və gecələr kəsik-kəsik cırıldayan qaramtıl cücü
is. dan. Bədbəxt, yazıq. [Mamaça:] A, a, a! Qarageymiş, … heç xəbərüvüz var ki, bizim kənddə Kəblə Qayxanım doğub? H
1. sif. Dənəsi, giləsi qara olan. Qaragilə üzüm. 2. is. Salxımlı qara və ya qırmızı turş meyvəsi olan kol bitki və bu bitkinin meyvəsi
sif. Gözləri qara. Qaragöz qız. Qaragöz oğlan. – Böyük qız ucaboylu, incəbelli, qaragözlü, uzun qarasaçlı, … nəzakətli bir … gözəl olduğunu sübut edir
qaragözlük etmək dan. – yalandan ağlamaq, aldatmaq üçün özünü ağlayan kimi göstərmək
is. Orta Asiyada yetişdirilən qiymətli, qıvrımtüklü dərisi olan qoyun cinsi. // Bu qoyunun dərisi; Buxara dərisi
sif. Bədbəxt, başıbəlalı, yazıq; həyatı, güzəranı çox ağır keçən. [Səkinə xanım:] Sənin adına və abrına zərər yetişməsin deyən, mən gərək ömrüm olduqc
is. dan. Əziyyət, çox çətinlik, məşəqqət, məhrumiyyət. Hər bir müsəlman qaragünçülük ilə bir əlli-altmış manat cibində görən kimi, gecə yatıb səhər du
qaragünlüyünü qablaşdırmaq dan. – hər cür məhrumiyyəti, çətinliyi, təhlükəni və s. arzuolunmaz şeyləri gözü önünə almaq, ona hazır olmaq
is. tar. Çar Rusiyasında: silahlı talançı bandaların iştirakçısı; irticaçı padşahpərəst təşkilatlardan birinin üzvü
is. Qaragüruhçunun fikir və zehniyyəti, işi, əməli; qatı irticaçılıq
is. bot. Meşə zonalarında təsadüf edilən oduncağı bərk, qol-budaqlı böyük ağac. Qarağac Azərbaycanda qədim zamanlardan bəri becərilən, sıx kölgəlik əm
is. bot. Xırda üzüm kimi salxımlı, turşməzə, qara və qırmızı meyvəsi olan kol-bitki və onun giləmeyvəsi
is. Xalq təbabətində işlətmə dərmanı kimi işlənən bitki və onun toxumu
is. dan. Daim bəd danışan, pis xəbər verən adam
sif. Üzündə qara xətt (üzdən vurulmuş saqqal) olan. [Sənəm xanım:] Arıq, lakin sağlam çöhrəli, qaraxətli, parlaq və cəsur gözlü bir oğlanın divan qaba
is. [fr.] Avtomobillərin, motosikletlərin dayanacağı və təmir edildiyi yer, bina. Yusif onu minik maşınına, hətta qaraja aparmaq istəmişdi
sif. Üzü gülməyən, qaşqabaqlı; üzügülməz, adamayovuşmaz. Qaraqabaq adam. – Yazıq o şəxsə ki qaraqabaqdır; Nə qədər yaraşır insana gülmək! M
is. Qaraqabaq adamın xasiyyəti, xüsusiyyəti; qaşqabaqlılıq, üzügülməzlik
is. Qaraqalpaq MR-in əsas əhalisini təşkil edən, türk dilləri qrupuna daxil olan bir xalq və bu xalqa mənsub adam
zərf və sif. Qaraqalpaq dilində. Qaraqalpaqca danışmaq. Qaraqalpaqca-rusca lüğət
is. Bərk əzilməkdən bədənin hər hansı bir yerində qanın dəri altında qaralıb bərkiməsi. Uşağın barmağı qapı arasında qalıb qaraqançır olubdur
is. Samovarın qaynamasını azaltmaq üçün, onun odluğunun başına qoyulan və odun közərməsinə mane olan qapaq
is. 1. Parlaq qara tükləri olan iri qarğa. 2. məc. Yaşı çox olduğuna baxmayaraq, saçları ağarmayan adam haqqında
sif. Qaşları qara olan. Qaraqaş oğlan. Qaraqaş qız. – Zeynəb qaraqaş, qaragöz bir qız idi. S.S.Axundov
is. Qılçığı qara olan buğda və ya çəltik çeşidi. İri qaraqılçıq sünbüllər Cahandar ağanın ayağına toxunsa da, kişi vəziyyətini dəyişmədi
is. bot. Xırda çiçəkli çoxillik bir bitki
is. Səs-küy, çığır-bağır; heç bir ciddi səbəb olmadan qaldırılan hayküy, qışqırıq. Birisi qəflətən gəlib … [Səlimi] tərpətdikdə, o qaraqışqırıq qoparı
sif. və is. Səs-küy salan, çığır-bağır edən, heç bir ciddi səbəb olmadan və qarasına qışqırıq qoparmağı adət etmiş (adam)
is. Xalq arasında malyariyaya verilən ad; isitmə. Bu qaraqızdırma məni əldən salıb, – deyə oğlan böyümüş gözlərini ağır-ağır qaldırıb, Xəlilin üzünə b
qaraqovmaya salmaq dan. – təqib etmək, qısnamaq, sıxışdırmaq, tələsdirmək
is. aşp. Yalnız ətdən ibarət olan qovurma növü
cəm, tar. XV əsrdə Cənubi Azərbaycanda və onunla həmhüdud olan başqa ölkələrdə hakimiyyət sürmüş oğuz-türkmən qəbilələrindən biri
is. Keçmiş zamanlarda qara irqə mənsub olan hər bir adama, zənciyə verilən ad; qulam. Qrimə başladıq, mən də özümü bir qaraqul eləmişdim
is. zool. Tülküyə bənzər yırtıcı heyvan
is. zool. Qabıqlı böcək cinsindən olub, bəzi yerlərdə dozanqurdu adlanan qara bir böcək. // Orta Asiyada yaşayan qara rəngli zəhərli hörümçək növü
is. Qartal. Şirə yığmaqda idi bal arısı zəhmət ilə; Qaraquş gördü onu, söylədi çox nifrət ilə. A.Səhhət