is. 1. Kip şeyin halı; sıxlıq, yaxınlıq. Klapan və onun yuvasının oturacaq səthlərində lazımi kiplik və hamarlıq yaradılana qədər sürtülmə prosesi dav
is. Çirk. Kir bağlamaq. Kir tutmaq. – Qoca … boynu kir bağlamış arxalığındakı saysız yamaqları ilə … hamının diqqətini özünə cəlb edirdi
bax kir. Kir-pası tökülmək. Kirpas içində olmaq
bax kirə. Armud özgənin, eşşək kirayə. (Məsəl). [Hacı:] …Amma bunu mən dörd manata kirayəsinə götürmüşəm
bax kirəçi. Ev sahibinin bir evi, kirayəçinin min evi olar. (Məsəl). Təzə kirayəçi öz ölkələrindən bizə nəql edəcək
bax kirəçilik. …Nurəddin arabasını qoşub şəhərə kirayəçiliyə getdi. S.S.Axundov
bax kirəli
bax kirəlik
[fars.] bax kirənişin. Kirayənişinlərdən biri çamadanının qapağını tutub dururdu. T.Ş.Simurq. Günlərin bir günündə Fatmayı kəndlisi Ağayevin evinə kir
is. [fars.] 1. İş, əməl, hərəkət. Ey Vidadi, gərdişi-dövrani-kəcrəftarə bax; Ruzigarə qıl tamaşa, karə bax, kirdarə bax
sif. dan. 1. İşlək, dözümlü. Kirdarlı oğlan. Kirdarlı adam. – Sən bu atın beləliyinə baxma, yaman kirdarlı heyvandır
sif. 1. Bacarıqsız, qabiliyyətsiz, aciz. Elə oğlan var hazır çörəyi çeynəyib ağzına qoyursan, uda bilməyir, aciz, bədbəxt, kirdarsızdır
is. 1. Bacarıqsızlıq, qabiliyyətsizlik, acizlik. 2. Səbirsizlik, hövsələsizlik
is. [fars.] 1. Bir şeyin müəyyən haqq müqabilində müvəqqəti olaraq sahibi tərəfindən başqasına istifadəyə verilməsi; kirayə
is. Tikintidə, heykəltəraşlıqda, cərrahlıqda və s.-də işlənən ağ və ya sarı rəngli əhəngli mineral maddə; gəc
“Kirəcləmək”dən f.is
f. 1. Kirəclə örtmək, suvamaq. 2. Üstünə kirəc (gips) sarğısı qoymaq; gipsləmək (sınıq yeri)
“Kirəclənmək”dən f.is
məch. 1. Kirəclə örtülmək (suvanmaq), kirəc vurulmaq. 2. Üstünə kirəc (gips) sarğısı qoyulmaq; gipslənmək
“Kirəcləşmək”dən f.is
f. Kirəc halına gəlmək
sif. Tərkibində kirəc olan. Kirəcli su. Kirəcli torpaq
1. bax kirənişin. Mirzə Qədir evindəki kirəçilərdən heç birini dışarı çıxara bilməyəcəkdi. S.Hüseyn. 2
bax kirəkeşlik. Qəhrəman muzdurluq, kirəçilik edərdi. Ə.Vəliyev
[fars.] köhn. bax kirənişin
[fars.] köhn. Haqq müqabilində başqası üçün at, araba və s. ilə yük daşıyan adam; kirəçi. [Gəmiçi:] Sözüm yoxdur, biz kirəkeş babayıq
is. köhn. Kirəçinin peşəsi, işi, məşğuliyyəti; kirəçilik
“Kirələmək”dən f.is
f. Kirə ilə tutmaq, kirə etmək; kirayələmək. Ev kirələmək. At kirələmək
“Kirələnmək”dən f.is
məch. Kirə edilmək, kirə ilə tutulmaq; kirayələnmək
sif. Kirə ilə tutulmuş, kirayə verilmiş. Kirəli ev. Kirəli dükan
is. Kirə ilə tutma. Özününkün verib yarılığa; Özgədən tutub kiralığa. (Ata. sözü)
is. [yun.] Damların üstünü örtmək üçün gil, ya sementdən hazırlanan novşəkilli lövhəcik. Kirəmit zavodu
is. Kirəmit karxanası işçisi
is. Kirəmit ustası; kirəmitbişirən
sif. Kirəmitlə örtülmüş. Kirəmitli dam. – İskəndər kişi də [Səlim müəllimi] kəndin düz ortasında tikilmiş, yumru təpə yanındakı sarı kirəmitli məktəbə
is. [fars.] Bir evdə kirə ilə yaşayan adam, mənzil kirə etmiş şəxs; kirəçi, kirayənişin
“Kiridilmək”dən f.is
məch. Səsi kəsdirilmək; susdurulmaq
bax kirimək
“Kirimək”dən f.is
f. 1. Səsini kəsmək, susmaq, dinməmək. Uşaqlar kiridilər. – Ölüsü ölən kiridi, yasa gələn kirimədi. (Ata
zərf Sakitcə, susmuş halda, səsini çıxarmadan, sakit-sakit, dinmədən, dinməz-söyləməz. Molla Nəsrəddin də bir tərəfdə kirimişcə oturub qulaq asırmış
is. 1. Möhkəm ip. Dəmirçioğlu başa düşdü ki, onun qollarını mumlu kirişlə bağlayıblar. “Koroğlu”. 2. Ox yayının iki ucuna tarım bağlanan ip
is. Kiriş hazırlayan usta
“Kirişləmək”dən f.is
f. Kiriş çəkmək
“Kirişmək”dən f.is
qarş. Kirimək (çoxları haqqında). [Ana və gəlin] kirişəndə qızlar ağladı, qonaqlar ağladı. Çəmənzəminli