“Qalamaq”dan f.is. □ Bir qalama – ağzına qədər dolu, dopdolu, çoxlu. [Pivəxanada] oturanlar hər stəkana bir qalama nəlbəki noxudu yeyib qabığını da tö
f. 1. Bir-birinin üstünə yığmaq, qalaq-qalaq yığmaq, toplamaq, komalamaq. Odunları qalamaq. Kərpici qalamaq
“Qalanmaq”dan f.is
məch. 1. Üst-üstə yığılmaq, topalanmaq, komalanmaq. Ot biçildikdən sonra, qalanıb taya vuruldu. – Sol tərəfdə divara səmt qalanmışdı çiy kərpic, vəssə
[fr.] Müxtəlif xırda bəzək və tualet malları (daraq, muncuq, boyunbağı, bəzək sancağı, lent və s.); xərəziyyat, xərəzi malları
“Qalat(dır)maq”dan f.is
icb. 1. Bir-birinin üstünə yığdırmaq, komalatmaq. Odunları bir yerə qalatmaq. 2. Ocağa, sobaya və s.-yə odun, kömür qoydurub yandırtmaq
is. Kimyəvi element – tezəriyən yumşaq, gümüşü ağ metal. Arxeoloji qazıntılar göstərir ki, qədimdə birinci alətlər qayırmaq üçün qalaydan istifadə edi
is. Mis qabları qalaylayan usta; qabağardan. [Evin qadınları] mis qab-qacağı qalayçıya göndərib ağartdırır(dılar)
is. Qalayçının işi, sənəti
“Qalaylamaq”dan f.is
f. 1. Mis qabları pasdan qorumaq üçün onların üzünə xüsusi üsullarla qalay çəkmək, onları qalayla ağartmaq
“Qalaylanmaq”dan f.is
məch. Qalay çəkilmək, qalay vurulmaq, qalayla ağardılmaq. Mis qabqacaq qalaylanmışdır
f.sif. bax qalaylı. Qalaylanmış qazan. – Səhləbçilər yenicə qalaylanmış iri çaydanlarını sallayaraq: “Səəlləbisinə məlhəmi!” – deyə bağırırlar
“Qalaylatmaq”dan f.is
icb. Qalay çəkdirmək, qalaylama işi gördürmək, ağartdırmaq. Qazanı qalaylatmağa vermək
sif. 1. Üzərinə qalay vurulmuş, qalayla ağardılmış. Qalaylı qazan. Qalaylı tava. 2. məc. Üzdən bəzədilmiş, zahirən gözəl; saxta
1. sif. Qaldıran, ağırlıq qaldıran. Qaldırıcı mexanizm. – Yeni tikilmiş buruqda qaldırıcı maşın təzə qazma borularını çəkib yuxarı apardı
“Qaldırılmaq”dan f.is
“Qaldırmaq”dan məch. Yerə tökülmüş şeylər qaldırıldı. Lövbər qaldırıldı, gəmi yola düşdü. Bayraqlar qaldırıldı
is. köhn. Səki. Gecəki yağmurlardan çuxurlar göl-göl durmuş, ensiz bir qaldırım üzərində gəzirdim. A
“Qaldırmaq”dan f.is
f. 1. Əyilərək yerdən götürmək, qalxızmaq. Kitabı qaldırmaq. Daşı qaldırmaq. Yerə düşmüş yaylığı qaldırmaq
“Qaldırmaq”dan icb
[fr.] 1. Binanın ayrı-ayrı hissələrini bir-biri ilə birləşdirən örtülü uzun eyvan. Şüşəbənd qalereya
sif. Qalereyası olan
[fr.] Peçenye növü. Uzun, büllur vazlardakı mürəbbədən, qənddən çaya saldılar, qaletdən yeyib çaydan içdilər
bax qalıq 1-ci mənada
bax qalxıq. Balacayev tükü yolunmuş sısqa cücəyə, … ortaboylu, çiyinləri qalxaq Sübhanverdizadə isə xortumlu bir filə dönmüşdü
is. köhn. Qədim müharibələrdə qılınc və s. zərbəsindən qorunmaq üçün əldə tutulan dairə və ya düzbucaq şəkilli sipər (ağacdan, metaldan, dəridən qayrı
bax qalxanvari
is. zool. Qın, sərt örtü (qabıq). Yumşaqbədənlilərin bəziləri yastı formada olub, arxalarında qabıq əvəzinə qalxancıq vardır
sif. Yekəqulaq, qulaqları böyük; iri qulaqlı
sif. Qalxanla silahlanmış
is. məh. Quru yamaclarda bitən bir bitki
sif. Şəkilcə qalxana oxşayan. ◊ Qalxanvari vəzilər anat. – insanın və onurğalı heyvanların orqanizmində maddələr mübadiləsində iştirak edən daxili sek
sif. Qalxmış halda olan, dik (yatıq müqabili). Onun … şinelinin qalxıq yaxasından üzü və çuxura düşmüş gözləri də güclə görünürdü
“Qalxınmaq”dan f.is
f. Qalxmaq, durmaq. Birdən rus qızı yerindən qalxındı, sanki canının ağrısından Ulduzun əllərini bərk-bərk sıxdı
“Qalxışmaq”dan f.is
f. 1. Hamı birdən ayağa qalxmaq. 2. bax qalxmaq 5-ci mənada. [Nizami:] Qızıl Arslanın Məmundan alaraq bizə aşılamaq istədiyi yanlış fikirlərin birisi
“Qalxızmaq”dan f.is
bax qaldırmaq 1-ci mənada
“Qalxmaq”dan f.is
f. 1. Ayağa durmaq, dik vəziyyət almaq. Müəllim sinfə girdikdə şagirdlər qalxdılar. Bütün salondakılar ayağa qalxdılar