“Zəyləmək”dən f.is
f. Zəy vurmaq, zəy qarışdırmaq, zəy qatmaq. Suyu zəyləmək (durulmaq üçün suya zəy vurmaq)
“Zəylənmək”dən f.is
məch. Zəy vurulmaq, zəy qarışdırılmaq, zəy qatılmaq
“Zəylətmək”dən f.is
icb. Başqasına zəylətdirmək. Suyu zəylətmək (durulmaq üçün suya zəy vurdurmaq)
sif. Zəy ilə qarışıq olan, zəy vurulmuş, zəy qatılmış. Zəyli su. – İnsanın bədəni yanmaqdan, məsələn, qaynar su tökməkdən qabarıb ziyadə azar edər… Be
bax zəydan. Lampanın zəyliyi əyilmişdir
is. 1. Duru (sulu) palçıq, lehmə, bataq. Qurşağacan batıb zığa; Əlləşir misirli qardaşlar. O.Sarıvəlli
bax zığ 1-ci mənada. Qolqılçasını çırmayıb işə girişən uşaqlar bu bağçanın qumlu torpağına, arxın zığ-zımğırına batıb bulanmaqdan çəkinmirdilər
zərf dan. Ağzınacan, ağzına qədər. Otaq zığbazığ dolu idi
“Zığıldamaq”dan f.is
f. dan. İnildəmək, mızıldamaq, şikayətlənmək
“Zığıldaşmaq”dan f.is
qarş. Zığıldamaq (çoxları yerbəyerdən). Titrəməyin, haydı, zığıldaşmayın! Ay cücələr, çox da cırıldaşmayın
“Zığıldatmaq”dan f.is
icb. dan. Zığıldamağa məcbur etmək, zığıldamasına səbəb olmaq
f. Palçıqlamaq, palçığa batırmaq, lehmələmək, lehməyə bulamaq. O su təmiz bir yolu korlayıb zığlamasa yaxşıdır
“Zığlandırmaq”dan f.is
f. 1. bax zığlamaq. 2. Qatılaşdırmaq, qatılığını artırmaq. İnək südünü zığlandırdı
“Zığlanmaq”dan f.is
f. Zığa (palçığa) bulanmaq, batmaq
f.sif. Zığa (palçığa) batmış, lehmələnmiş. Zığlanmış döşəmə
“Zığlaşmaq”dan f.is
f. Zığ halına gəlmək, zığ olmaq, lehmələnmək
“Zığlatmaq”dan f.is
bax zığlamaq
sif. 1. Palçıqlı, lehməli, bataq, bataqlıq. Küçə zığlı idi, [Nemətullayev] yeridikcə sürüşürdü. S.Rəhimov
is. 1. Zığ olan yer; palçıqlıq, lehməlik, bataqlıq. 2. Qatılıq, qəlizlik
zərf Gücənə-gücənə, hıqqana-hıqqana, gücə düşərək, güclə, çətinliklə. Belə yerdə zıqqana-zıqqana kağız oxumaq çox ayıb olacaqdı
“Zıqqanmaq”dan f.is
f. Gücənmək, gücə düşmək, hıqqanmaq. // Bir işi çox çətinliklə görmək. İdarədəkilər Müsyö Qomel ilə birlikdə hələ də o kəlmənin üstündə zıqqanırdılar
sif. və is. 1. Çox xəsis, çox tamahkar, acgöz. Xalıqverdiyə görə Mirzə Cəmil çox xəsis, göy, zıqqı adamdı
“Zıqqıldamaq”dan f.is
f. Zarımaq, inildəmək, sızıldamaq, zarıldamaq. Kosa qocalıb əldən düşmüş xəstə qarı kimi zıqqıldadı. S
is. Zıqqıldama səsi, inilti, zarıltı
bax zıqqana-zıqqana. Bir uşaq da mollanın qabağında diz çöküb, zıqqına-zıqqına dərs oxuyurdu. P.Makulu
bax zıqqanmaq
is. məh. 1. Quşun yeni yumurtadan çıxmış tüksüz balası; ətcəbala. Gözünün önündə qara, boz ilan; Girib yuvasına, edərdi talan; Körpə balaları udardı d
is. məh. Çuğundur
zərf məh. Tamamilə, bütün, başdan-başa, səlt. Bu ət zılxa yağdır
is. məh. Gözdən, ağızdan, burundan axan selik. ◊ Gözünün zılığını axıtmaq – bax göz. [Hacı Atakişi Tamaşaya:] Nə olub, yenə gözünün zılığını axıdırsan
sif. məh. Zılığı olan, zılıq axan
is. məh. Zığ, bataqlıq yer; yaş peyin tökülmüş yer
is. Deşik açmaq üçün əl aləti; deşikaçan
is. [ər.] Əsil mənası zərdüşti (kafir, dinsiz) olub, canlı dildə söyüş məqamında işlənir. [Əhməd:] …Bu zındıq oğlu zındıqdır ki, ondan bir tük də çəkm
is. Quş ifrazatı, quş təzəyi. Toyuq zınq atdı
təql. Zəngin, qumrovun çıxardığı səs
“Zınqıldamaq”dan f.is