f. tib. İltihab əmələ gəlmək
is. [ər.] Xahiş, rica. Mən yüzbaşının iltimasına görə bu kağızı cırıram. C.Məmmədquluzadə. Çoxlar getdi iltimasa, gəlmədin; Vaqif öldü, neçin yasa gəl
is. İltimas edən, minnətçi. [Usta Zeynal Qurbana:] …De ki, ay kafir oğlu kafir, burada nə bir o qədər iş var ki, sən mənim sözümə inanmayıb, Hacı Rəsu
[ər.] : iltisaqi dillər dilç. – sözün kökünü dəyişdirmədən, ona şəkilçilər artırılmaqla yeni formalar və ya yeni sözlər düzəldilən dilləri; məs
is. dilç. İltisaqi dilin xüsusiyyəti, keyfiyyəti. Türk dillərinin iltisaqiliyi
is. [ər.] 1. Bir işin yerinə yetirilməsini lazım bilmə, özü üçün borc hesab etmə, boynuna götürmə, öhdəsinə götürmə
is. köhn. Bir şeyi öhdəsinə götürərək, yerinə yetirəcəyi haqqında dilindən kağız vermiş adam
is. [ər. iltizam və fars. namə] Mütləq yerinə yetirməyi tələb edən yazılı vəd, öhdəçilik kağızı. İltizamnamə vermək (dilindən kağız vermək)
is. Sağalması uzun sürən və sağalandan sonra (adətən üzdə) yeri qalan yara. [Bəyin] çənəsinin yanları … yanağında ilyarası, qırışıqlar, çal-çarpaz ciz
is. [ər.] klas. İşarə, kinayə, eyham, him, örtülü məna. O dalğın gözlərə baxdıqca ruhim eylər istila! O gözlər hər baxışda fikrə yüz min rəmz edər ima
is. ədəb. İmajinizm tərəfdarı
[fr.] XX əsrin əvvəllərində rus poeziyasında ədəbi yaradıcılıqda ideyalılığı rədd edən formalist cərəyanlardan biri
is. [ər.] ədəb. köhn. Əruz vəznində yazılmış şeirlərdə: qısa oxunması lazım gələn hərəkənin vəznə uyması üçün qeyri-təbii olaraq uzadılmasından ibarət
is. [ər.] 1. Mədəni süni surətdə təmizləmək məqsədi ilə düz bağırsağa maye daxil etmə. İmalə etmək. 2
is. [ər.] 1. Müsəlmanlarda: camaat namazına başçılıq edən, habelə bir məhəllədə nikah, ölüm və s. dini işlərə baxan ruhani
is. [ər.] din. Cümə günləri camaat namazına başçılıq edən ruhani. [İsmayıl:] Təbriz böyük şəhərdir, savadlı imamcümələr var
is. [ər.] din. İmamlıq. Vaxta ki, ona imamət verilib, o hər şeyi bilər. Ə.Haqverdiyev
is. din. İmam vəzifəsi, imam rütbəsi. İmamlıq etmək
is. [ər. imam və fars. …zadə] İmamların, övliyaların və onların övladlarının basdırıldığı yer; ziyarətgah
is. [ər.] 1. İnanma, dərin inam. [Nüşabə:] Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sardı
sif. Dinə inanan, dindar. // İnsaflı. Amma bu qarı çox imanlı qarı idi. “Əsli və Kərəm”
sif. 1. Dinsiz, Allahsız, etiqadsız; kafir. // İs. mənasında. [Bəndalı:] Görmürsən bu imansızları, bu saqqalı qana bulanmışları! Mir Cəlal
zərf İnsafsızlıqla, mərhəmətsizcəsinə, amansızcasına, qəddarcasına
is. 1. Dinsizlik, kafirlik. 2. məc. Mərhəmətsizlik, insafsızlıq, qəddarlıq, amansızlıq
is. [ər.] Böyük və qəşəng bina, ev; mülk, tikili. [Mirzə Kərim:] Gərək sizin hər birinizin daxmalar əvəzinə gözəl imarətiniz olsun
is. [ər.] Kömək, yardım; darda qalmış bir adamın köməyinə yetişmə, dadına yetmə. Koroğlunun dəlilərdi imdadı; Qılınc çəkdi, hasil ola muradı
sif. Köməksiz, yardımsız. □ İmdadsız qalmaq – köməksiz qalmaq, tək qalmaq, əli heç kəsə çatmamaq
is. Köməksizlik, çarəsizlik
bax indi. Bu çərxi-fələk tərsinə dövran edir imdi. M.Ə.Sabir. [Sabbah:] Saqın, imdi sizə verməm sevgili Xəyyamı
bax indicə
is. İməcilikdə iştirak edən adam. Həyətdə iri palazlar döşəmiş, iməcilər çağırmışdı. A.Şaiq. □ İməci olmaq – birinə kömək etmək məqsədi ilə görülən fa
is. Könüllü olaraq və zəhmət haqqı almadan ictimai-faydalı bir işi, tapşırığı kollektiv surətdə, elliklə yerinə yetirmə
iməyə düşmək – iməkləməyə başlamaq. İməyə düşən uşaq … yəhərin qaşından tutdu. S.Rəhimov
“İməkləmək”dən f.is
f. Əllər və dizlər üzərində hərəkət etmək. Nə isə, vaxt yetişdi, gərək uşaq iməkləsin, yerisin, gülsün, danışsın, şad olsun… N
“İməklətmək”dən f.is
f. Uşağın iməkləməsinə kömək etmək, iməkləməyə öyrətmək
is. [ər.] Məhv etmə, tələf etmə. Bunların içindəki müzürr mikrobların imhası üçün oralar hər gün … dezinfeksiya olunaraq, son dərəcə pak və təmiz saxl
is. [ing.] 1. Fikri surət, fikri təsəvvür. 2. Rəmz, simvol
is. məh. Şah arı
“İmirçimək”dən f.is
f. dan. İylənmək, xarab olmağa başlamaq, turşumaq, ağırlaşmaq. Qatıq imirçiyib. Pendir imirçiyib
f.sif. dan. Ağırlaşmış, xarab olmuş, turşumuş, iylənmiş. İmirçimiş yağ
Qoşulduğu sözü keçmiş zamana bağlayaraq ona rəvayət mənası verən bağlama. Şəhər çox böyük imiş. Onun qisməti belə imiş
[lat.] 1. Oxşatma, bənzətmə; bir şeyin saxtasını düzəltmə. Mərmər imitasiyası (mərmərə oxşadılmış şey)
is. [ər.] 1. Hər hansı şərait daxilində bir işin həyata keçirilə bilməsi, mümkünlük, mümkün olma. Nə dildə olsa olsun elm olsun xəlqi-aləmdə; Deyildir
sif. İmkanı olan, mümkünü olan, iqtidarı olan
sif. 1. İmkanı olmayan, mümkünü olmayan. İmkansız adam. 2. İmkansızdır şəklində – mümkün deyil, qeyri-mümkündür, çox çətindir
is. Qeyri-mümkünlük, mümkün olmama, imkan olmama, çox çətin olma; bir işin yerinə yetirilməsi üçün imkan və şərait olmadığı hal
is. [ər.] 1. Hər bir ədəbi dil üçün qəbul edilmiş vahid və düzgün yazı sistemi; orfoqrafiya. □ İmla qaydaları – hər hansı bir dildə düzgün yazma qayda