sif. Dizenteriyaya (qanlı ishala) tutulmuş. Dizenteriyalı xəstə
zərf Diz üstə, diz-dizi. □ Dizin-dizin sürünmək (süründürmək) – 1) ayaq üstündə dura və ya gedə bilməyib diz üstə sürünmək (süründürmək)
“Dizləmək”dən f.is
f. Dizi ilə vurmaq
is. 1. Kişilərin şalvar altından geydikləri (əsasən ağdan tikilən) alt tuman. Yasavul şalvarını çiyninə atmış, ağ dizlikdə yollarda toza bata-bata sür
is. məh. 1. Giləsi böyük, tumları iri üzüm növü. 2. Həmin üzümdən qurudulmuş mövüc
is. bot. Rütubətli çəmənliklərdə bitən ot bitkisi
nida. Öküz, camış kimi heyvanları səsləmək üçün çıxarılan səs. □ Do demək – 1) heyvanı “do” səsi ilə səsləmək
[ital.] Musiqi qammasının başlanğıc səsi, habelə bu səsi göstərən not
dod vermək – bax dodu vermək (“dodu”da)
sif. İnsan dodağına bənzəyən, dodağa oxşayan
bax dodağabənzər
sif. Alt dodağı sallanmış halda olan. Dodağısallaq adam
is. dan. Bəzəkçi, sözbaz
bax qalındodaq
is. 1. Ağız kənarlarını təşkil edən iki mütəhərrik dəri-damar büküklərindən hər biri. Adamın iki dodağı olur
zərf 1. Yavaşcadan, pəsdən, öz-özünə. Yalnız Mina ilə Xədicə arabir dodaqaltı söylənir, bu qərardan məmnun olmadıqlarını bildirirdi
bax dodaqaltı. Yarməmməd nə isə dodaqarası anlaşılmaz bir şey mızıldadı. M.İbrahimov
bax ağızbaağız 1-ci mənada
is. Kiçik (incə, zərif) dodaq
is. bot. Nanə, adaçiçəyi və s.-nin mənsub olduğu bitki fəsiləsinin adı
is. ədəb. Aşıq şeir formalarından biri (bu şeir formalarında sözlər elə seçilir ki, dodaq səsləri, demək olar ki, iştirak etmir)
sif. Ağzına qədər dolu; ağızbaağız, ləbələb. Bir dodaqlama dolça ayran içdi
f.sif. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz edilən. Dodaqlanan səslər
“Dodaqlanmaq”dan f.is
f. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz olunmaq
f.sif. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz edilməyən. Dodaqlanmayan səslər
“Dodaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Dodaq-dodağa öpüşmək
sif. Dodağı, dodaqları olan. Xüsusi yer ayrılıb; sərvboylu, püstə dodaqlı canana. R.Rza
is. Nəfəsli musiqi alətlərinin dodaq dayadılan hissəsi; ağızlıq
zərf Ürəksiz, istəmədən, həvəssiz. Dodaqucu salam vermək. – Zeynəb dodaqucu gülümsəyib Rüstəm kişini süzdü
is. 1. köhn. Keçmişdə: çömçə ilə oynanılan gülməli bir oyun. 2. dan. Hiylə, kələk, fənd. ◊ Dodu vermək dan
f.sif. Bala verən, övlad verə bilən, qısır olmayan. Doğan inək. Doğan heyvan. – Yüz min mamaça olsa da, güc doğana düşər
is. 1. Bir-birinə bənd etmək üçün örkənin, sicimin ucuna bağlanan ağac haçacıq (qarmaq); örkən halqası
“Doğanaqlamaq”dan f.is
f. Doğanaq vasitəsilə dərini yumşaltmaq. Dərini doğanaqlamaqla yumşaldırlar
sif. Əsasən bala vermək üçün saxlanılan, doğan. Doğar inək. Doğar camış
“Doğdurmaq”dan f.is
“Doğmaq”dan icb
1. “Doğmaq”dan f.is. 2. sif. Eyni ata və anadan olmuş, bir qarından çıxmış. Doğma qardaş. – …Dəstədə olan adamların biri Mirqasımdır ki, doğma bacısı
“Doğma” (2-ci mənada) söz. oxş. Müqəssir kənddə hamının yaxşı tanıdığı Tahirin doğmaca əmisi … Hümmətəli idi
f. 1. Dünyaya bala gətirmək; balalamaq. Uşaq doğmaq. Bala doğmaq. – Sənin kimi oğlanı; Analar tək-tək doğar
is. Bir dəfə doğramaqdan hasil olan miqdar, yaxud doğranmış, kəsilib parçalara ayrılmış şey. Bir doğram odun gətir
zərf Tikə-tikə, parçaparça. □ Doğram-doğram etmək – tikətikə doğramaq, tikə-tikə etmək. Dərisini soymadan [camışın] qarnını yardılar, mədəsini, bağırs
1. “Doğramaq”dan f.is. 2. is. İçinə çörək doğranmış süd, qatıq və ya ayrandan hazırlanan duru yemək. Qatıq doğraması
is. Xırda-xırda doğranmış çörəklə qatıqdan, ayrandan hazırlanan və çox vaxt xiyar, göyərti və s. qatılan soyuq yemək
sif. Doğramac üçün yarayan, doğramac üçün olan. Doğramaclıq göyərti, xiyar
is. xüs. Taxta parçalarından qapı, pəncərə, çərçivə kimi şeylər qayıran usta, dülgər