сущ. от глаг. yağsızlaşmaq
глаг. обезжириваться, обезжириться
сущ. бот. верблюжья колючка (род растений сем бобовых)
сущ. 1. тех. маслоуловитель 2. разг. маслодел
сущ. тех. маслоуловитель
межд. устар. 1. господи!; Боже мой! 2. устар. эй, послушай!
I сущ. 1. ворот (пришивной край одежды, облегающий шею). Kitelin yaxası ворот кителя, yaxasını açmaq расстегнуть ворот, yaxasını düymələmək застегнуть
сущ. подворотник (полоска ткани, пришиваемая под воротник)
сущ. застёжка (пуговица, крючок и т.п., предназначенные для застёгивания ворота)
1 сущ. от глаг. yaxalamaq 1 2 сущ. от глаг. yaxalamaq 2
1 глаг. полоскать, прополоскать: 1. промывать, обмывать, погружая в воду что-л., отполоскать, выполоскать
1 сущ. от глаг. yaxalanmaq 1 2 сущ. от глаг. yaxalanmaq 2
1 глаг. полоскаться: 1. купаться, мыться (о человеке) 2. быть выполосканным. Paltar yaxalanıb бельё выполоскано 2 глаг
сущ. от глаг. yaxalaşmaq, рукопашная схватка, драка, потасовка
глаг. вступать, вступить в рукопашную схватку друг с другом, хватать, схватить друг друга за шиворот
1 сущ. от глаг. yaxalatmaq 1 2 сущ. от глаг. yaxalatmaq 2
1 глаг. понуд. kimə kimi заставить кого полоскать, выполоскать, прополоскать что: 1. промыть полоща в воде
прил. с воротом, с воротником. Yaxalı köynək рубаха с воротом, с воротником; yaxalı cüllüt зоол. галстушник (кулик рода ржанок)
I сущ. 1. воротник. Köynəyin yaxalığı воротник рубашки, yaxalıq üçün parça almaq купить материал для воротника, nişastalı yaxalıq накрахмаленный ворот
прил. 1. с воротником 2. с нагрудником
прил. 1. без воротника 2. без нагрудника
сущ. 1. помои 2. перен. бурда (плохое, невкусное питьё или жирное кушанье)
разг. в сочет. yalvarıb-yaxarmaq kimə просить, упрашивать, молить, умолять кого сделать что-л
I прил. 1. расстёгнутый: 1) в распахнутой одежде 2) незастёгнутый (об одежде). Yaxasıaçıq köynək расстёгнутая рубашка 2
прил. без воротника. Yaxasız paltar платье без воротника
сущ. 1. шкатулка 2. диал. сундук
сущ. от глаг. yaxdırılmaq
глаг. мазаться, намазываться, быть намазанным; смазываться, быть смазанным, помазанным по чьей-л. просьбе, поручению и т
сущ. от глаг. yaxdırmaq
глаг. понуд. kimə nəyi заставить кого, поручить кому мазать, намазать, смазать что (покрыть слоем чего-л
сущ. от глаг. yaxdırtmaq
сущ. 1. мазь (полужидкая смесь жиров с лекарственными веществами для втирания) 2. замазка (вязкий состав, способный прочно прилипать и быстро затверде
прил. см. yaxıcı
сущ. от глаг. yaxıb-yandırmaq
глаг. kimi см. yandırıb-yaxmaq
сущ. от глаг. yaxıb-yıxmaq
глаг. разг. сровнять, сравнивать с землёй, стереть с лица земли кого, что
прил. 1. палящий, жгучий. Günəşin yaxıcı şüaları палящие лучи солнца 2. едкий, жгучий, разъедающий; хим
I прил. намазанный, смазанный II сущ. мазок (наложенный слой краски)
сущ. от глаг. yaxılamaq
глаг. разг. 1. см. yaxmaq 2. размазывать (мазать, пачкать ч ем-л.)
прил. такой, который легко мажется, прилипает
1 сущ. глаг. yaxılmaq1: 1. намазывание 2. размазывание 2 сущ. от глаг. yaxılmaq 2
1 глаг. 1. мазаться, быть намазанным (о мази и др.) 2. размазываться (о каком-л. веществе) 2 глаг. см
I прил. 1. близкий: 1) находящийся или происходящий на небольшом расстоянии от кого-л., чего-л. Yaxın məsafə близкое расстояние, yaxın qonşuluq близко
прил. обобщ. употреб. с сущ. во мн. числе: 1. близкие-далёкие. Yaxın-uzaq ölkələr близкие и далёкие страны, yaxın-uzaq məsafələr близкие и далёкие рас
сущ. обобщ. дальность расстояния. Yaxın-uzaqlığı nəzərə almaq принять во внимание дальность расстояния
I нареч. 1. близко, вблизи, поблизости, недалеко. O, yaxında yaşayır он живёт поблизости, lap yaxında işləyirəm работаю совсем близко, xəstəxana yaxın
прил. 1. близкий, ближний. Yaxındakı ev ближний дом, yaxındakı düşərgə ближний лагерь, yaxındakı meşə ближний лес 2
нареч. 1. с близкого расстояния. Şəkli yaxından çəkmək сфотографировать с близкого расстояния, yaxından görmək увидеть с близкого расстояния 2