brechen
vt 1. sındırmaq, qırmaq; 2. (Wort) üstündə durmamaq, pozmaq; 3. (Eid, Gesetz) pozmaq; 3. (Obst, Blumen) dərmək; 4. (die Ehe) zina etmək; 5. (Lichtstrahl) sınmaq; 6. (erbrechen) qusmaq; 7. (e-n Streit vom Zaune ~) savaşmağa başlamaq, savaşa səbəb olmaq; 8. (Rekord) sındırmaq; vi 1. sınmaq, çatlamaq; 2. (in Stücke) parçalanmaq; 3. (abbrechen) qopmaq; 4. (Auge, Blick) sönmək; 5. (mit j-m) əlaqəni kəsmək, ayrılmaq; 6. med. (erbrechen) qusmaq; 7. (herausbrechen) çıxmaq; F zum Brechen voll dopdolu, boş yer yoxdur; der Zug ist zum Brechen voll qatarda yer yoxdur; vi sich ~ (Licht, Wellen) sınmaq; fig. das brach ihm das Genick bu onun belini sındırdı (bükdü)