buruntaq
сущ. тӀишел гьалддайди, гьайванрин тӀиш (сив) кутӀундай еб, чӀул ва мс.
Sözün əsli mürəkkəb olub, burun və taxmaq kəlmələrindən əmələ gəlib. Burunduk şəklində işlədilib, bu formada rus dilinə də keçib
i. muzzle; ~ keçirtmək to muzzle (d.), to put* a muzzle (on)
is. muselière f ; ~ keçirtmək museler (ll) vt
is. Heyvanların ağzına bağlanan ip və s
1. намордник; 2. оброть, закрутка;