f. məh. Çöməlmək, çöməlib oturmaq; sallağı oturmaq. [Dərviş:] Buzovu onun qabaq ayaqlarına bağladı, özü də inəyin sağrısına dirsəkləndi, mən dümüşüb s
dümüşmək
domuşmaq — çöməlmək — oturmaq
гл. нугъ. цуквал акъвазун, цуквал ацукьун.