Yaponiyada və Çində budda kahini.
induizm panteonunda ən yüksək ilahi.
1. hindlilərin qədim dini olan brəhmən dininə mənsub adam, yəni hinduizmdə ilahi üçlüyün – Brəhmənin, Vişnunun, Şivanın – üzvlərindən biri; 2
qədim hindlilərin (eramızdan qabaq X-IX əsrlər) ən qədim dini olan vedizmi (bax) əvəz etmiş din.
buddizmdə ən müqəddəs varlıq (buddizmdə mütləq kamilliyə çatmış və başqalarına dini nicat yolunu göstərməyə qadir olan şəxs; buddizm dininin banisi)
buddizm dini tərəfdarları.
budda dininə mənsub olan adam.
eramızdan əvvəl VI-V əsrlərdə Hindistanda meydana gəlmiş din; budda dini.
dini etik cərəyan (Amerikan lüteran keşişi F.Buxmanın adı ilə adlandırılmışdır).
Roma papasının fərmanı.
dini-ruhani məktəbi.
həmin məktəbdə oxuyan tələbələr.
Quran surələrindən birinin adı («ulduzlar aləmi», «bürclər» deməkdir).
buzova sitayiş etmə, qusalepərəsti (qədim dinlərdən biridir).
məbədlərdə yandırılıb ağ və ətirli tüstü verən maddə.
büxur maddəsi yandırılan qab, manqal.
İslam dinində Məhəmməd peyğəmbərin merac gecəsi mindiyi adam başlı və at bədənli bir heyvanın adı.
Məhəmməd peyğəmbərin üst paltarı kimi geydiyi əba.
duvaq, niqab, üz örtüyü, rübənd.
bütpərəstlərin ibadət etdikləri maddi cisim (şəkil, heykəl və s.).
bax bütxana.
1. büt qayıran usta; 2.büt satan.
bütpərəstlərin ibadətgahı; bütlərə sitayiş olunan ev.
qeyri-həqiqi, batil və həqiqət olmayan.
bütlərə sitayiş edən adam, müşrik.
bütlərə sitayiş etmə, müşriklik (bütləri ilahiləşdirən, ibtidai dinlərin zəminində yaranmış dini etiqad)
guya adamlara və təbiətə təsir göstərməyə imkan verən ecazkar üsullar, ovsun, tilsim, sehr.
bax cadugər.
bax cadugərlik.
cadugərliklə məşğul olan adam, sehrbaz, ovsunçu, cadubaz, cadukün, tilsimçi.
sehrbazlıq, ovsunçuluq, cadubazlıq.
ovsunlamaq, tilsimə salmaq.
ovsunlanmaq, tilsimə salınmaq.
ovsunlatmaq, tilsimə saldırmaq.
Allahın hökmlərini bilməyən.
şəriət qanunlarına görə yol verilən, icazə verilən əməl, hərəkət; icazə.
qılınan namazlarda imamın arxasında duran və ona tabe olaraq namaz qılan adamlar.
böyük məscid, ibadət yeri.
dini etiqada görə ölümdən sonra vücuddan ayrılan qeyri-maddi varlıq; ruh.
üstündə möhür qoyub namaz qılmaq üçün xüsusi şəkildə tikilib hazırlanan dördkünc parça.
1. sevgili, məşuqə; 2. sufi təriqətində Allah.
quran surələrindən birinin adı («diz çökmüş camaat» deməkdir).
eradan əvvəl VI əsrdə Hindistanda meydana gəlmiş dini-fəlsəfi təlim.
həvazin qəbiləsinə aid bütün adıdır.
Allahın dörd mələyindən (Cəbrayıl, Əzrayıl, Mikayıl, İsrafil) biri, Allahın sözlərini peyğəmbərə yetirən
bax imamiyyə
dini etiqada görə bu dünyada günah işlər görmüş adamların öldükdən sonra əbədi əzab çəkəcəkləri yer; duzəx, səqər
cəhənnəm, cəhənnəm odu.
cəhənnəm odu.