DİŞLƏMƏK
кусать, укусить, откусывать
гл. 1. кӀасун; 2. кьун, сас кутун, кӀирер кутун (мес. кицӀи); 3. кӀас ягъун, сараривди атӀун, кӀас яна атӀун; almanı dişləmək ичиниз кӀас ягъун; 4
Tam oxu »f. to bite* (d.); (həşərat) to sting (d.); dişləyib qoparmaq to bite* off (d.); ◊ İşləməyən dişləməz ≅ He who does not work, neither shall he eat
Tam oxu »глаг. 1. кусать: 1) хватать, ранить зубами; укусить. İt barmağımı dişlədi собака укусила мой палец; əlindən (ayağından dişləmək) укусить за руку (за н
Tam oxu »f. 1. Dişləri arasında sıxmaq, dişlərini batırmaq. Cavan ana öz körpəsinin toppuş ayaqlarını birdən dişləyir, uşaq qıdıqlanıb gülürdü… S
Tam oxu »